Topic 1. Some steric-height features of the water off the Pacific coast of Canada; Topic 2. Possible warming of the water at station P in the northeast Pacific during 1956-1984 [abstract]

TOPIC 1: In terms of seasonal scale, temperature effect dominates the annual change of steric height in the open ocean whereas salinity effect controls it along the continental shelf. Large portion of the annual change of height relative to the 1000-db surface is contained in the upper 100m layer. However, in interannual scale large anomalies of steric height in the open ocean, are more often than not, caused by halosteric rather than thermosteric effect. At least in the open ocean the heights are almost totally determined by the behavior of deep water. Their interannual variability appears to be related to the cumulative effect of Eckman pumping. TOPIC 2: There is a "trend" that over the past 28 years the water at Station P has warmed. Least-square analysis indicates that this warming may be significant but shortening of the time-series data by approximately 10 years fails to show that this is the case. These "trends" have to be interpreted with care. The warming may be "apparent" in that it is not indicated clearly in the deep isopynal surfaces which, during the above period, have deepened. Thus warming at the isobaric surfaces may be the effect of the downward migration of the isopynal surfaces.

Changes over time in the spatial distribution of walleye pollock (Theragra chalcogramma) in the Gulf of Alaska, 1984-1996

Triennial bottom trawl survey data from 1984 to 1996 were used to evaluate changes in the summer distribution of walleye pollock in the western and central Gulf of Alaska. Differences between several age groups of pollock were evaluated. Distribution was examined in relation to several physical characteristics, including bottom depth and distance from land. Interspecies associations were also analyzed with the Bray-Curtis clustering technique to better understand community structure. Our results indicated that although the population numbers decreased, high concentrations of pollock remained in the same areas during 1984–96. However, there was an increase in the number of stations where low-density pollock concentrations of all ages were observed, which resulted in a decrease in mean population density of pollock within the GOA region. Patterns emerging from our data suggested an alternative to Mac-Call’s “basin hypothesis” which states that as population numbers decrease, there should be a contraction of the population range to optimal habitats. During 1984–96 there was a concurrent precipitous decline in Steller sea lions in the Gulf of Alaska. The results of our study suggest that decreases in the mean density of adult pollock, the main food in the Steller sea lion diet, combined with slight changes in the distribution of pollock (age-1 pollock in particular) in the mid-1980s, may have contributed to decreased foraging efficiency in Steller sea lions. Our results support the prevailing conceptual model for pollock ontogeny, although there is evidence that substantial spawning may also occur outside of Shelikof Strait.

Expedición naútica científica Fray Francisco Morillo, río Bermejo, Argentina, 29/09-10/10/1984

El próximo septiembre se cumplen treinta años de la llamada Expedición Naútica-Cientifíca “R. P. Francisco Morillo” realizada en botes neumáticos por un grupo de personas de diferentes orígenes y entre los que se encontraban naturalistas y profesionales de las Ciencias Naturales. A nivel profesional fue una gran experiencia, ya que me permitió transitar por un ámbito geográfico de difícil acceso, con flora y fauna cuya referencia la tenía solo a través de textos. Por otra parte y mirado a la distancia, fue muy interesante el comportamiento humano del grupo. Entiendo que un sociólogo podría dar alguna interpretación, pero he visto de todo, actos de solidaridad, de mezquindad, egoísmo y de cierta locura, como por ejemplo, querer matar un yacaré por el simple hecho de que estaba en la playa tomando sol. En este caso, la suerte estuvo del lado de la noble bestia, ya que los involucrados en las Ciencias Naturales pudimos detener semejante barbaridad y hacer comprender a los de “gatillo fácil” que no había ningún sentido en lo que querían hacer. Irónicamente, entre otras cosas, este viaje tenía dentro de sus objetivos participar en un Congreso de Conservación… Los objetivos del viaje para los naturalistas, sólo se cumplieron en parte, ya que al principio de esta travesía comenzaron a suscitarse problemas, principalmente por las características del río, lo que dificultó, por falta de tiempo, la toma de muestras y las consiguientes observaciones. A nivel personal me queda la riqueza que me dio esta experiencia y el haber conocido a dos personas que me llamaron profundamente la atención. A nuestro baqueano José “Pipo” Marty, un hombre generoso y de una gran sabiduría. El otro fue Exequiel Martínez, al que conocí en el congreso que se realizaba en Resistencia y con quién, a partir de ese momento, me une un lazo afectivo que nace de un profundo respeto y admiración.

Investigação de recursos de tunideos em Moçambique de 1975 a 1984

After 1975 a large inventory work of fisheries resources began in Mozambican waters. The tuna stocks, for instance, were virtually unexplored. After 10 years roughly, the oceanographic investigations led to the temporary localization of the most favorable areas for longline fishing or surface gears.

Actividade de pesca de emalhe e de arrasto na Baía de Maputo em 1984

The main goal of this paper is to determine the total catch of fish and shrimp made by driftnet fleet and trawling in Maputo Bay in 1984. This estimate is rather primitive in relation to artisanal fisheries. Fishermen show a lack of motivation for registration and data transmition (mainly due to a lack of mobilization and awareness). Then the quality of data is low and the informative system is not effective. The study is based on records of several organizations (Sulpesca, the Maritime Administration of Maputo, Maputo Fisheries Service) and enriched with information collected by samplers of the Instituto de Investigação Pesqueira of Maputo.

Results of a stratified random bottom trawl survey for scad and mackerel in Mozambican waters, from May to June 1984

The total abundance of small pelagic species in Mozambican waters was estimated to be 100 (plus or minus 45) thousand tonnes of which scad and mackerel constituted 57 (plus or minus 39) thousand tonnes. These abundance estimates must be considered as minimum estimates of biomass as the efficiency of the trawl was assumed to be equal to 1.0.

Assessment of impact of ten days fishing ban in the major spawning grounds of hilsa (Tenualosa ilisha, Fisher and Bianchi, 1984)

A study was undertaken to find out the impact of ten days fishing ban in the major spawning grounds of hilsa during October to December. The study revealed a positive impact of fishing ban during spawning season on reproduction success of hilsa. Proportionate distribution of male and female hilsa also showed a significant level of distribution in and around the spawning grounds where the ratio was 35:65. Percent of oozing hilsa during fishing ban period in the spawning grounds was observed 1.61%. About 5% spent hilsa was observed in the fish landing centers and was compared with the data of Global Environment Facility (GEF) and Bangladesh Fisheries Research Institute (BFRI) studies and was found about 2.80-3.57 times higher than that of the findings of 2002 and 2003. Estimated egg production value showed about 46,800 Kg of eggs could have been produced that indicating a positive impact of 10 days fishing ban in spawning season. Abundance of higher percentages of gravid hilsa was found which were not available in the same quantity and condition in the non-fishing ban period. During the present investigation, fairly higher amount of spent hilsa and juveniles were also observed in the spawning grounds. Along with the jatka fry, spawn and fries of other fishes were also found in higher quantity than the previous years and thus it is assumed that fishing ban also might have positive impact on the successful breeding of other fishes. Overall, the fishing ban was found effective for successful breeding of hilsa.

中国树鼩的寄生虫调查研究

树鼩是一种新开发的小型实验动物. 研究树鼩的寄生虫对保护树鼩群体, 保证准确的实验结果, 以及寻找人类疾病的动物模型等方面都有着重要的实用意义和理论意义. 关于缅甸、越南、婆罗洲、马来西亚、马来亚、印度、和印度尼西亚树鼩的体内外寄生虫研究, 国外学者已作过许多研究(Dunn, 1963, 1964; Van Peenen等, 1967;Durette-Desset等, 1975, 1981; File, 1974; Quentin等, 1975, 1977; Chabaud等, 1975;Ohbayashi等, 1983; Betteron等, 1977; Betterton, 1979, 1980; Myers, 1960; Orihel, 1966; Nandi, 1982; Manning等, 1972; Mallin等, 1972; Schmidt等, 1977; Houdemer, 1938; Heyneman 等, 1965; Jordan,1926; Durden 等, 1984)。

Conclusao e recomendacoes do I Encontro Nacional de Informacao e Documentacao sobre Soja e Girassol, Porto Alegre, RS, 1984.

Objetivos do encontro; Conclusao e recomendacoes; Recomendacoes gerais; Local e data do encontro; Instituicoes envolvidas; Equipe de coordenacao; Programa.

'Shades of the Prison-House': 'Walking' Stewart, Michel Foucault and the Making of Wordsworth's 'two consciousnesses''

Grovier, Kelly, 'Shades of the Prison-House': 'Walking' Stewart, Michel Foucault and the Making of Wordsworth's 'two consciousnesses'' Studies in Romanticism (2005) 44 (3) pp.341-66 RAE2008

Hanes Ymddiriedolaeth Theatr Dewi Sant, 1959-1984

Owen, Roger, 'Hanes Ymddiriedolaeth Theatr Dewi Sant, 1959-1984', In: Theatrau Cenedlaethol yng Nghymru, (University of Wales Press), pp.129-168, 2007

W stronę estetyki egzystencji: Michel Foucault

„Dziś jego postawa zapiera dech. Dać żyjącym exempla...”, powiada Paul Veyne w eseju Ostatni Foucault i jego moralność, i powiada tak o Foucault, ale gdy się nad tym zastanowić, w tradycji filozoficznej można odnaleźć cały ciąg postaci, które w pewnych okresach życia pragnęły jednego - właśnie chciały „dać żyjącym exempla”. Takim przykładem wśród jeszcze nie piszących filozofów mógłby być Sokrates. Tacy byli cynicy, a zwłaszcza bodaj najgłośniejszy z nich, Diogenes. Tacy wreszcie byli i stary Kant, i stary Nietzsche. Ich życie i ostatnie dzieła to często swoiste podręczniki życia, jednak nie tyle zobowiązujące powszechnością i obiektywnością wypowiadanych twierdzeń, co raczej przekonujące subiektywnością i jednostkowością przykładu. Każdy z nich, na swój sposób, dawał przykład jako filozof. Filozofował, dając przykład — swoim życiem, swoim dziełem. Czasami i jednym, i drugim. Istnieje grono filozofów, których życie było niezwykle blisko związane z działalnością filozoficzną, u których często trudno oddzielić filozofię od życia, u których konstytuuje się (Foucaulta) „ethos, filozoficzny sposób życia.” Sokrates, który nie ucieka przed sądem, choć może, i nie unika śmierci, choć może; Diogenes, kochany przez Ateńczyków skandalista, o którym Żywoty i poglądy słynnych filozofów powiadają, że „w byle jakim miejscu załatwiał wszystkie swoje sprawy”; Kant, który przez całe życie wstaje dokładnie o 4:55 na hasło swojego sługi, Lampego, Es ist Zeit, Herr Professor! i którego przechadzki po Królewcu mogą zastępować wskazania zegara; Nietzsche kończący w Turynie Ecce homo, jakby w przewidywaniu zbliżającej się katastrofy; i wreszcie umierający na AIDS i gorączkowo poprawiający na szpitalnym łóżku ostatnie dwa tomy Historii seksualności Michel Foucault (pytanie o splot jego własnego życia z ostatnim fragmentem jego dzieła jest pytaniem niezwykle trudnym, a odpowiedzi nie są jednoznaczne). Można by powiedzieć, iż każdy z nich pragnął wzmocnić swoją filozofię przykładem swojego życia. Asceza Kanta jest przecież nieodłączna od jego etyki, „troska o siebie” Foucaulta jest nieodłączna od jego „estetyki egzystencji”, śmierć Sokratesa i Nietzschego odejście od świadomego życia jedynie wzmacniają moc ich filozoficznych i etycznych wyborów (można by wręcz zastanawiać się, co stałoby się z Sokratesa „przykładem”, gdyby zdecydował się na ucieczkę z Aten, podobnie z myślą Nietzschego, gdyby, jak Hegel pod koniec życia, jedynie grał w karty...). Kant w trzeciej części Sporu fakultetów, Nietzsche w Ecce homo, Foucault w ostatnich częściach Historii seksualności (i pracach ją dopełniających), poza wszystkim innym, dają siebie za przykład: nie tyle od razu i po prostu wart naśladowania, lecz właśnie na początek jedynie wart przemyślenia. Paradoksalnie, to właśnie w ostatniej pracy Kanta i ostatniej pracy Nietzschego ich życie splata się z dziełem w jeden węzeł, to książki pisane własną krwią (jak powiedziałby Bataille, uważny czytelnik Nietzschego), własnym życiem.