947 resultados para Esclerose Amiotrófica Lateral
Resumo:
Pregunta de revisión: ¿Que abordajes terapéuticos propioceptivos son efectivos en la recuperación de un esguince de tobillo en deportistas? Objetivo: El objetivo principal de este trabajo es identificar los abordajes terapéuticos propioceptivos en un esguince del ligamento lateral externo de tobillo, aplicados en deportistas. Metodología: Consiste en una revisión bibliográfica de las principales fuentes y bases de datos biomédicas: Pubmed, Embase, PEDro, The Cochrane Library y Cinahl. Se han aceptado los artículos más relevantes publicados en los últimos años sobre este tema. Los criterios de exclusión han sido los estudios que trataban el equilibrio y la propiocepción en pacientes neurológicos. Resultados: Se analizaron con la escala de PEDro los resultados de 10 estudios que se adaptan a los criterios de inclusión, sobre los abordajes de propiocepción en un esguince del ligamento lateral externo de tobillo. Conclusiones: Tras sufrir un esguince del ligamento lateral externo de tobillo, el sistema propioceptivo del deportista queda alterado. Los abordajes terapéuticos propioceptivos son efectivos en deportistas con una historia de un esguince de tobillo.
Resumo:
Creació de dos prototips, un per Android i l'altre perUnity, establint les bases per a la producció d'un videojoc d'acció lateral (Beat 'em up)amb plataformes (puzles) anomenat "Ouroboros". Android és un sistema operatiu basat en Linux, designat primerament per mòbils tàctils(smartphones) i tabletes. En concret s'utilitzarà el SDK (Software Development Kit) dins del'entorn de programació Eclipse amb llenguatge Java, i les bases d'un frameworkanomenat LibGDX. Unity, en canvi, és un motor de videojocs multi-plataforma amb un entorn dedesenvolupament integrat, del que nosaltres utilitzarem la versió en Javascript.Es volen explorar les dues plataformes per tal d'esbrinar quina de les dues vies és la mésidònia de cares a la producció final d'un joc
Resumo:
A number of neurotoxic chemicals induce accumulation of neurofilaments in axonal swellings that appear at varying distances from the cell body. This pathology is associated with axonal degeneration of different degrees. The clinical manifestation is most commonly that of a mixed motor-sensory peripheral axonopathy with a disto-proximal pattern of progression, as in cases of chronic exposure to n-hexane and carbon disulphide. It has been demonstrated that protein adduct formation is a primary molecular mechanism of toxicity in these axonopathies, but how this mechanism leads to neurofilament accumulation and axonal degeneration remains unclear. Furthermore, little is known regarding the mechanisms of neurofilamentous axonopathy caused by 3,3′-iminodipropionitrile, an experimental toxin that induces proximal axon swelling that is strikingly similar to that found in early amyotrophic lateral sclerosis. Here, we review the available data and main hypotheses regarding the toxic axonopathies and compare them with the current knowledge of the biological basis of neurofilament transport. We also review recent studies addressing the question of how these axonopathies may cause axonal degeneration. Understanding the mechanisms underlying the toxic axonopathies may provide insight into the relationship between neurofilament behaviour and axonal degeneration, hopefully enabling the identification of new targets for therapeutic intervention. Because neurofilament abnormalities are a common feature of many neurodegenerative diseases, advances in this area may have a wider impact beyond toxicological significance
Resumo:
Cytosine-and guanine-rich regions of DNA are capable of forming complex structures named i-motifs and G-quadruplexes, respectively. In the present study the solution equilibria at nearly physiological conditions of a 34 -bases long cytosine-rich sequence and its complementary guanin e-rich strand corresponding to the first intron of the n-mycgene were studied. Both sequences , not yet studied, contain a 12 - base tract capable of forming stable hairpins inside the i-motif and G-quadruplex structures, respectively ...
Resumo:
OBJETIVO: Avaliar a acurácia da tomografia de alta resolução (TCAR) do tórax em relação à radiografia simples (RX) do tórax no diagnóstico de doença intersticial pulmonar relacionada à esclerose sistêmica (ES). MATERIAIS E MÉTODOS: Foram realizados TCAR e RX de tórax em póstero-anterior e perfil em 34 pacientes com diagnóstico de ES, segundo critérios do Colégio Americano de Reumatologia, e feita comparação entre as prevalências dos achados radiológicos sugestivos de doença intersticial pulmonar encontradas com estes dois métodos de imagem. RESULTADOS: Foram observadas alterações em 31 (91%) das TCAR, enquanto 16 (47%) dos RX de tórax se apresentavam alterados. Os achados mais freqüentes à TCAR foram: linhas septais (74%), faveolamento (56%) e bandas parenquimatosas (26%), localizados predominantemente nas bases pulmonares. Os RX de tórax demonstraram áreas de infiltrado reticular em 32% dos casos e distorção parenquimatosa em 12% dos pacientes. Em 18 (53%) pacientes com RX de tórax normal a TCAR revelou espessamento septal em 55%, vidro fosco em 44%, faveolamento em 38,5% e cistos em 33%. CONCLUSÃO: A TCAR é mais sensível que o RX de tórax para a investigação de envolvimento intersticial pulmonar inicial em pacientes com ES, justificando, em casos incipientes, tratamento com terapia imunossupressora.
Resumo:
OBJETIVO: Descrever os achados de tomografia computadorizada de alta resolução de pacientes com esclerose sistêmica pulmonar, independentemente dos sintomas respiratórios. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram revisados 73 exames de tomografia computadorizada de alta resolução de 44 pacientes com diagnóstico de esclerodermia estabelecido através de critérios clínicos e laboratoriais. Os exames foram revisados por dois radiologistas, que estabeleceram os achados por consenso. RESULTADOS: Em 91,8% (n = 67) dos exames observaram-se alterações. Os principais achados foram lesões de padrão reticular (90,4%), opacidades em vidro-fosco (63%), bronquiectasias e bronquiolectasias de tração (56,2%), dilatação esofagiana (46,6%), faveolamento (28,8%) e sinais de hipertensão pulmonar (15,6%). Na maioria dos casos as lesões eram bilaterais (89%) e simétricas (58,5%). Quanto à localização, houve predomínio de lesões basais (91,2%) e periféricas (92,2%). CONCLUSÃO: A esclerose sistêmica progressiva acarreta fibrose pulmonar na maioria dos pacientes, caracterizada principalmente por lesão reticular basal e periférica.
Resumo:
The applause sign was originally described as a quick bedside test to discriminate progressive supranuclear palsy (PSP) (positive applause sign, PAS) from Parkinson's disease (PD) and frontotemporal dementia (FTD) (negative applause sign). However, recent research demonstrated that the test is positive not only in a subset of patients with PD and FTD, but also in other neurodegenerative diseases. We tested 22 patients with amyotrophic lateral sclerosis (ALS) together with 22 healthy sex- and age-matched controls for the occurrence of PAS. Furthermore, we performed neuropsychological testing with the EXIT-25 battery to correlate PAS with neuropsychological deficits, especially frontal lobe dysfunction. Five ALS patients (23%) and none of the controls displayed PAS (p≤0.05). The occurrence of PAS in ALS patients was not correlated with pathologic EXIT-25 scores or subtests for aberrant motor behaviour. We describe for the first time the occurrence of the applause sign in ALS and provide additional evidence that PAS is not specific for Parkinsonian disorders. Although its occurrence has been related to aberrant motor behaviour due to frontal involvement, in our study PAS did not correlate with executive dysfunction as tested by the EXIT-25 test battery, or with subtests of aberrant motor behaviour.
Resumo:
OBJETIVO: Rever e avaliar os padrões de alterações encontrados em exames de imagem de pacientes com comprometimento pulmonar da esclerose sistêmica. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram retrospectivamente estudados os exames de radiografia simples e tomografia computadorizada de alta resolução de 23 pacientes com esclerose sistêmica. RESULTADOS: Na radiografia simples, o padrão reticular em bases pulmonares foi predominante, tendo sido verificado em 18 pacientes (78,2%). A tomografia computadorizada de alta resolução evidenciou lesão pulmonar em todos os pacientes estudados, encontrando-se faveolamento em nove pacientes (39,1%), opacidades em vidro fosco associadas a opacidades reticulares em oito (34,7%), predomínio de opacidades reticulares em cinco (21,7%) e vidro fosco em um paciente (4,3%). CONCLUSÃO: O padrão de anormalidades tomográficas possui boa correlação com os achados histopatológicos, diferenciando padrões predominantemente inflamatórios de fibróticos, com os padrões inflamatórios estando associados a uma resposta superior ao tratamento. Dessa maneira, observou-se alteração sugestiva de fibrose na maior parte dos casos (faveolamento e opacidades reticulares somando 60,8%), porém com boa parte apresentando padrões sugestivos de processo inflamatório.
Resumo:
OBJETIVO: Verificar o efeito da injeção percutânea de etanol guiada por ultra-sonografia no tratamento dos nódulos tireoidianos císticos. MATERIAIS E MÉTODOS: Comparou-se o volume de 34 nódulos benignos císticos, em 30 pacientes (26 do sexo feminino e quatro do sexo masculino), antes e uma média de 3,9 meses depois da alcoolização. O volume inicial dos nódulos foi avaliado por dois observadores, que realizaram a ultra-sonografia em momentos diferentes, sem qualquer informação prévia a respeito do tamanho dos nódulos, cuja finalidade foi conhecer a variação interobservador das medidas ecográficas. RESULTADOS: A média de volume dos nódulos antes do tratamento foi de 12,3 ± 18,0 ml. A média de redução de volume foi de 74,0 ± 26,1% (p = 0,0001), e 20,6% (7/34) deles desapareceram. Não houve correlação entre o volume inicial e o percentual de redução dos nódulos. A média de variação das medidas interobservadores foi de 0,5 ml para um alfa de 5%. Dor moderada, no momento da aplicação, foi a complicação mais freqüente. CONCLUSÃO: A injeção percutânea de etanol é uma opção segura e eficaz no tratamento dos nódulos tireoidianos císticos.
Resumo:
The occurrence of disabling postural and action tremor, which is repotted in less than 15 % of cases of PD. may be due to a combination of ET and PD, We report the case of a patient suffering bilaterally from postural tremor of different etiology on either side. A 69 year-old, right-handed woman with a family history of ET, was referred for bilateral hand tremor which was disabling on the right side. At the age of 61 she noticed a right hand postural tremor. not responsive to $- blockers, followed. two years later, by the onset of postural and action tremor on the opposite side. In the following two years. the patient developed asymmetric right-sided parkinsonism, while the postural and action tremor on the left remained unchanged. At time of evaluation, the patient had asymmetric parkinsonism with a 5 Hz rest and postural tremor on the right side and a postural-action tremor of the left hand. Dopaminergic acute challenge tests were performed. The administration of levodopalcarbidopa (ZOO/SO mg) improved the tremor on the right but not on the left. A progressive and more significant improvement was observed after the administration of increasing doses of apomorphine ( 1.6-3-4.5-6 mg). At the dose of 6 mg, apomorphine nearly completely abolished tremor on the right. The tremor of the left hand remained unchanged. The distinction between the two types of tremor was confirmed by the chronic treatment (using levodopa and dopaminergic agonists). Which improved only the right-sided tremor. Primidone was later introduced and improved selectively the tremor on the left. Conclusions: This patient developed both PD and ET with an unusual opposite prevalence. Drug challenge permitted the differentiation the clinically similar tremor types, which have a different pathophysiology.
Resumo:
OBJETIVO: Avaliar a concentração de metabólitos no masseter em portadores de esclerose sistêmica, analisando os índices de creatina, colina, lipídio e lactato, e relacionar com a presença de osteólise mandibular. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram selecionados 25 pacientes, sendo 15 com diagnóstico de esclerose sistêmica e agrupados de acordo com a presença (grupo I) ou ausência (grupo II) de osteólise, e 10 indivíduos normais (grupo III, controle). Todos foram submetidos a exame de espectroscopia de próton por ressonância magnética, com técnica PRESS e aquisição tridimensional. RESULTADOS: O estudo dos metabólitos dos três grupos apresentou os mesmos valores absolutos de creatina e lipídio. Os pacientes do grupo I apresentaram maior quantidade de colina em relação aos do grupo III. Já os indivíduos dos grupos I e II apresentaram menor quantidade de lactato em relação aos indivíduos normais. Os índices creatina/lipídio e colina/lactato foram os mesmos em todos os grupos. CONCLUSÃO: Observamos menor quantidade de lactato nos pacientes com esclerose sistêmica (grupos I e II). A colina está aumentada nos pacientes com osteólise mandibular (grupo I). Os índices creatina/colina, creatina/lactato, lipídio/lactato e colina/lipídio foram diferentes entre os grupos estudados. Mais estudos são necessários para a compreensão da participação do masseter no desenvolvimento da osteólise mandibular.
Resumo:
Drosophila Decapentaplegic (Dpp) has served as a paradigm to study morphogen-dependent growth control. However, the role of a Dpp gradient in tissue growth remains highly controversial. Two fundamentally different models have been proposed: the 'temporal rule' model suggests that all cells of the wing imaginal disc divide upon a 50% increase in Dpp signalling, whereas the 'growth equalization model' suggests that Dpp is only essential for proliferation control of the central cells. Here, to discriminate between these two models, we generated and used morphotrap, a membrane-tethered anti-green fluorescent protein (GFP) nanobody, which enables immobilization of enhanced (e)GFP::Dpp on the cell surface, thereby abolishing Dpp gradient formation. We find that in the absence of Dpp spreading, wing disc patterning is lost; however, lateral cells still divide at normal rates. These data are consistent with the growth equalization model, but do not fit a global temporal rule model in the wing imaginal disc.