971 resultados para Malus x domestica Borkh., columnar gene, Agrobacterium tumefaciens
Resumo:
A cultura da maçã (Malus domestica Borkh.) obteve êxito no Brasil. Os estados do Sul destacam-se em sua produção, onde na safra de 2016 produziram 1.032.079 toneladas (IBGE, 2016). As cultivares Gala e Fuji são responsáveis por 90% da produção de maçãs no Sul do Brasil (SILVEIRA et al., 2013). Entretanto, outras cultivares podem ser utilizadas para diversificar o mercado de maçãs, como os frutos da cultivar Pink Lady® , que são muito atrativos e de coloração rosa-avermelhada, uniformes e sobre fundo verde-amarelado (FIORAVANÇO et al., 2011). A coloração da epiderme dos frutos é um atributo bastante valorizado pelos consumidores no momento da compra de maçãs. Alguns produtos podem ser utilizados em pré-colheita para melhorar esse atributo. Entre eles, o ácido bórico. Resultados de pesquisa constataram que as aplicações foliares de boro podem afetar tanto a qualidade quanto a capacidade de conservação dos frutos (NACHTIGALL; CZERMAINSKI, 2014). Por isso, é importante verificar a utilização de ácido bórico em pré-colheita e seus efeitos na qualidade pós-colheita de maçãs. Assim, o objetivo deste trabalho foi avaliar o uso de ácido bórico em aplicações pré-colheita em maçãs ?Pink Lady® ? e verificar suas implicações nos atributos pós-colheita dos frutos na região de Vacaria/RS, no ciclo produtivo de 2015/2016.
Resumo:
Fruta típica de clima temperado, a cultura da maçã (Malus domestica Borkh) aumentou significativamente a sua produtividade nas últimas duas décadas, permitindo o Brasil sair da condição de importador para exportador da fruta. Devido sua grande representatividade na fruticultura brasileira, a cadeia produtiva da maçã é uma das atividades que mais recebe investimento em tecnologia e qualidade no país. O frio é o principal agente responsável pela saída da dormência das plantas caducifólias, 16 sendo que estas, quando cultivadas em regiões com insuficiência de frio hibernal, apresentam desuniformidade na brotação e longo período de floração, afetando drasticamente a produção. Quando a superação, efetivamente, da dormência das plantas de clima temperado não é satisfeita pela insuficiente acumulação de frio, é necessário o uso de práticas culturais que possam viabilizar o cultivo dessas fruteiras. Dentre as mais utilizadas para a superação da dormência em macieiras, está o uso de indutores de brotação. Porém, os produtos comerciais a base de cianamida hidrogenada, que são utilizados para induzir a brotação de macieiras apresentam elevada toxidade. Frente à necessidade de se dispor de produtos com menor toxicidade e agressão ao meio ambiente, o desenvolvimento de novos compostos que possuam tais características, aliada à eficiência na indução da brotação é almejada (HAWERROTH, 2009). Nesse sentido, objetivou-se com esse trabalho avaliar a utilização de diferentes combinações de Bluprins® 28 com nitrato de cálcio e óleo mineral para indução de brotação de macieiras 'Fuji Kiku' em região produtora de maçã no sul do Brasil.
Resumo:
A cultura da macieira (Malus domestica Borkh.) encontra-se consolidada no Brasil, tendo como base o cultivo das cultivares Gala e Fuji. Contudo, novas cultivares tem sido introduzidas e cultivadas, podendo ser destacadas a Pink Lady®. A cultivar Cripps Pink (Pink Lady®) apresenta maturação tardia, com frutos de polpa branca, firme, suculenta e moderadamente ácida, de tamanho médio a grande, com coloração da epiderme rosa intenso (BRACKMANN et al., 2005). Dentre os aspectos observados pelos consumidores no momento da compra de maçãs, o principal diz respeito a coloração de recobrimento da epiderme dos frutos. A utilização de boro foliar aplicado algumas semanas antes das colheita dos frutos aumenta a intensidade da cor 15 vermelha da epiderme e antecipa a maturação dos frutos (ERNANI et al., 2010). Entretanto, os resultados de pesquisa são controversos em relação as aplicações foliares de boro, alguns trabalhos evidenciam efeitos negativos enquanto outros mostram efeito positivo na qualidade dos frutos com a aplicação de boro (NACHTIGALL; CZERMAINSKI, 2014). Assim, o objetivo deste trabalho foi avaliar o uso de ácido bórico para o aumento da coloração da epiderme de frutos de maçãs ?Pink Lady? na região de Vacaria/RS, no ciclo produtivo de 2015/2016.
Resumo:
O cultivo de maçãs (Malus domestica Borkh.) na região sul do Brasil tem grande relevância. A produção brasileira de maçãs fez uso de 34.664 hectares na safra de 2016 (IBGE, 2016). As cultivares Gala e Fuji e seus clones são responsáveis por mais de 90% da produção de maçãs no Sul do Brasil. Entretanto, existem outras opções. A ?Pink Lady® 12 ? foi desenvolvida na Austrália, na década de 70 e foi obtida do cruzamento entre Golden Delicious e Lady Williams (BRACKMANN et al., 2005) e pode ser utilizada na renovação e diversificação dos pomares. A coloração vermelha da epiderme de maçãs é o atributo de maior importância na qualidade do fruto, sendo afetada positivamente pela aplicação exógena de etileno (STEFFENS; BRACKMANN, 2006). A utilização de etefom (ácido 2-cloroetilfosfônico) em pré-colheita visando antecipar a colheita e/ou melhorar a coloração dos frutos é uma das técnicas mais utilizadas (FIORAVANÇO et al., 2007). O etefom denominado comercialmente como Ethrel é um regulador de crescimento que pertence ao grupo químico do ácido fosfônico (ANDREI, 1990). Nesse sentido, objetivou-se com esse trabalho avaliar o uso de etefom para aumentar a coloração da epiderme e antecipar a colheita de maçãs ?Pink Lady® 23 ?, na região de Vacaria/RS no ciclo produtivo de 2015/2016
Resumo:
Paracoccidioides brasiliensis is characterized by a multiple budding phenotype and a polymorphic cell growth, leading to the formation of cells with extreme variations in shape and size. Since Cdc42 is a pivotal molecule in establishing and maintaining polarized growth for diverse cell types, as well as during pathogenesis of certain fungi, we evaluated its role during cell growth and virulence of the yeast-form of P. brasiliensis. We used antisense technology to knock-down PbCDC42`s expression in P. brasiliensis yeast cells, promoting a decrease in cell size and more homogenous cell growth, altering the typical polymorphism of wild-type cells. Reduced expression levels also lead to increased phagocytosis and decreased virulence in a mouse model of infection. We provide genetic evidences underlying Pbcdc42p as an important protein during host-pathogen interaction and the relevance of the polymorphic nature and cell size in the pathogenesis of P. brasiliensis. (C) 2009 Elsevier Inc. All rights reserved.
Resumo:
Lentil is a self-pollinating diploid (2n = 14 chromosomes) annual cool season legume crop that is produced throughout the world and is highly valued as a high protein food. Several abiotic stresses are important to lentil yields world wide and include drought, heat, salt susceptibility and iron deficiency. The biotic stresses are numerous and include: susceptibility to Ascochyta blight, caused by Ascochyta lentis; Anthracnose, caused by Colletotrichum truncatum; Fusarium wilt, caused by Fusarium oxysporum; Sclerotinia white mold, caused by Sclerotinia sclerotiorum; rust, caused by Uromyces fabae; and numerous aphid transmitted viruses. Lentil is also highly susceptible to several species of Orabanche prevalent in the Mediterranean region, for which there does not appear to be much resistance in the germplasm. Plant breeders and geneticists have addressed these stresses by identifying resistant/tolerant germplasm, determining the genetics involved and the genetic map positions of the resistant genes. To this end progress has been made in mapping the lentil genome and several genetic maps are available that eventually will lead to the development of a consensus map for lentil. Marker density has been limited in the published genetic maps and there is a distinct lack of co-dominant markers that would facilitate comparisons of the available genetic maps and efficient identification of markers closely linked to genes of interest. Molecular breeding of lentil for disease resistance genes using marker assisted selection, particularly for resistance to Ascochyta blight and Anthracnose, is underway in Australia and Canada and promising results have been obtained. Comparative genomics and synteny analyses with closely related legumes promises to further advance the knowledge of the lentil genome and provide lentil breeders with additional genes and selectable markers for use in marker assisted selection. Genomic tools such as macro and micro arrays, reverse genetics and genetic transformation are emerging technologies that may eventually be available for use in lentil crop improvement.
Resumo:
Actualment s’està duent a terme el projecte de tesi consistent en estudiar la producció de pèptids antimicrobians d'ús fitosanitari en plantes-biofactoria. Durant aquest període de la tesi doctoral he realitzat la transformació (mitjançant Agrobacterium tumefaciens) de plantes d’arròs per a la síntesi massiva d’una sèrie de pèptids antimicrobians, BP188, BP183, BP183TAG, BP215, BP173 i BP178. Es tracta d’una sèrie de derivats de BP100 que presenta unes propietats fitosanitàries molt interessants: elevada activitat contra bacteris d’interès fitosanitari, toxicitat reduïda i estabilitat moderada. El treball que he realitzat per dur a terme aquesta tasca ha requerit inicialment realitzar els clonatges necessaris per a les transformacions; per a continuació realitzar les transformacions de calls d’arròs varietat Sènia, seleccionar les cèl•lules transformades, regenerar plantes transgèniques i analitzar-ne la presència del transgén.
Resumo:
Drosophila mediopunctata belongs to the tripunctata group, and is one of the commonest Drosophila species collected in some places in Brazil, especially in the winter. A standard map of the polytene chromosomes is presented. The breakpoints of the naturally occurring chromosomal rearrangements are marked on the map. The distribution of breaking points through the chromosomes of D. mediopunctata is apparently non-random. Chromosomes X, II and IV show inversion polymorphisms. Chromosome II is the most polymorphic, with 17 inversions, 8 inversions in the distal region and 9 in the proximal region. Chromosome X has four different gene arrangements, while chromosome IV has only two.
Resumo:
Nascent sex chromosomes offer a unique opportunity to investigate the evolutionary fate of genesrecently trapped in non-recombining segments. A housekeeping gene (MED15) was recently shown to lie on the nascent sex-chromosomes of the European tree frog (Hyla arborea), with different alleles fixed on the X and the Y chromosomes. Here we document a polymorphism (glutamine deletion) in the X copy of the gene, and use population surveys and experimental crosses to test whether this polymorphism is neutral or maintained by sex-antagonistic selection. Tadpoles from parents of known genotypes revealed significant discrepancies from Mendelian inheritance, suggesting possible sex-antagonistic effects under laboratory conditions. Quantitatively, however, these effects did not meet the conditions for polymorphism maintenance. Furthermore, field estimates of female genotypic frequencies did not differ from Hardy-Weinberg equilibrium and allelic frequencies on the X chromosome did not differ between sexes. In conclusion, although sex antagonistic effects cannot be excluded given the laboratory conditions, the X-linked polymorphism under study appears neutral in the wild. Alternatively, sex-antagonistic selection might still account for the fixation of a male specific allele on the Y chromosome.
Resumo:
A few bacterial species are known to produce and excrete hydrogen cyanide (HCN), a potent inhibitor of cytochrome c oxidase and several other metalloenzymes. In the producer strains, HCN does not appear to have a role in primary metabolism and is generally considered a secondary metabolite. HCN synthase of proteobacteria (especially fluorescent pseudomonads) is a membrane-bound flavoenzyme that oxidizes glycine, producing HCN and CO2. The hcnABC structural genes of Pseudomonas fluorescens and P. aeruginosa have sequence similarities with genes encoding various amino acid dehydrogenases/oxidases, in particular with nopaline oxidase of Agrobacterium tumefaciens. Induction of the hcn genes of P. fluorescens by oxygen limitation requires the FNR-like transcriptional regulator ANR, an ANR recognition sequence in the -40 region of the hcn promoter, and nonlimiting amounts of iron. In addition, expression of the hcn genes depends on a regulatory cascade initiated by the GacS/GacA (global control) two-component system. This regulation, which is typical of secondary metabolism, manifests itself during the transition from exponential to stationary growth phase. Cyanide produced by P. fluorescens strain CHA0 has an ecological role in that this metabolite accounts for part of the biocontrol capacity of strain CHA0, which suppresses fungal diseases on plant roots. Cyanide can also be a ligand of hydrogenases in some anaerobic bacteria that have not been described as cyanogenic. However, in this case, as well as in other situations, the physiological function of cyanide is unknown.
Resumo:
Objetivou-se estudar o efeito de diferentes concentrações de sacarose e benomyl na multiplicação in vitro de macieira (Malus prunifolia Willd, Borkh). O meio de cultura utilizado foi o MS, acrescido de 1 mg L-1 de BAP. O benomyl foi prejudicial à multiplicação da macieira em relação às variáveis estudadas. Concentrações de 30 a 45 g L-1 de sacarose propiciaram maior número de brotações e número de gemas. O comprimento dos brotos foi favorecido com 45 g L-1 de sacarose. As melhores respostas quanto à coloração das brotações foram obtidas com a adição de 15 a 30 g L-1 de sacarose.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi estabelecer sistemas de multiplicação de plantas de cana-de-açúcar in vitro e avaliar sua utilização, como material inicial, para a indução de regeneração a partir de ápices caulinares. Três métodos de cultivo foram avaliados: cultura em meio semi-sólido, cultura líquida estacionária e cultura líquida sob agitação. A taxa de multiplicação mais elevada foi alcançada por meio da cultura líquida sob agitação. Ápices caulinares, excisados dessas plantas, apresentaram taxas de regeneração in vitro compatíveis com sua utilização em protocolos de transformação. Calos resistentes a PPT e GUS-positivos foram obtidos de explantes da variedade Chunnee com inoculação de Agrobacterium tumefaciens C58C1 (pMP90) (pDUBarA9). O protocolo estabelecido a partir de cultivo in vitro pode ser utilizado para a produção de plantas transgênicas de cana-de-açúcar, visando à realização de estudos de regulação da expressão gênica, assim como à introdução de características de interesse agronômico.
Resumo:
Spermatogenesis relies on the precise regulation of the self-renewal and differentiation of spermatogonia to provide a continuous supply of differentiating germ cells. The understanding of the cellular pathways regulating this equilibrium remains unfortunately incomplete. This investigation aimed to elucidate the testicular and ovarian functions of the glucocorticoid-induced leucine zipper protein (GILZ) encoded by the X-linked Tsc22d3 (Gilz) gene. We found that GILZ is specifically expressed in the cytoplasm of proliferating spermatogonia and preleptotene spermatocytes. While Gilz mutant female mice were fully fertile, constitutive or male germ cell-specific ablation of Gilz led to sterility due to a complete absence of post-meiotic germ cells and mature spermatozoa. Alterations were observed as early as postnatal day 5 during the first spermatogenic wave and included extensive apoptosis at the spermatogonial level and meiotic arrest in the mid-late zygotene stage. Overall, these data emphasize the essential role played by GILZ in mediating spermatogonial survival and spermatogenesis.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi caracterizar e agrupar rizobactérias, isoladas de hortaliças, quanto à morfologia cultural, riqueza e diversidade e avaliar a biossíntese de autoindutores N-acil lactonas homoserinas (ALH) e a capacidade de formação de biofilmes. Sete estirpes também foram avaliadas quanto ao potencial de promoção de crescimento de Brassica oleraceae var. acephala em casa de vegetação. Para verificar a produção de ALH, foram realizados ensaios com Agrobacterium tumefaciens estirpe NT1 como sistema repórter. A formação de biofilme foi avaliada pelo cultivo do isolado em meio líquido. A promoção do crescimento foi avaliada após inoculação das estirpes em plantas de couve-de-folha pela determinação da produção de massa de matérias fresca e seca. A maior diversidade morfocultural foi encontrada entre as estirpes isoladas de couve-de-folha. De um total de 112 estirpes testadas, 13% foram positivas quanto à produção de ALH; de 91 estirpes, 96% foram capazes de formar biofilmes; e de 79 estirpes, 11% foram positivas para ambas as características. Foram observadas diferenças significativas na massa de matéria seca das raízes com inoculação de 10(9) UFC mL-1 da estirpe R142, que incrementou em 55% a massa de matéria seca das raízes de couve, em relação ao controle. Não há relação entre a capacidade de formar biofilme e a detecção de ALH produzidos pelas rizobactérias avaliadas.