994 resultados para Betula pendula subsp. fontqueri
Resumo:
Se describe una nueva subespecie de Teline stenopetala (Webb & Berthel.) Webb & Berthel.: T. stenopetala subsp. santoantaoi Marrero-Rodr. subsp. nov., para la isla de Santo Antão, Islas de Cabo Verde. Se comenta las relaciones taxonómicas con las otras subespecies descritas. Igualmente se hace un breve comentario sobre su hábitat, ecología y estado de conservación de sus poblaciones.
Resumo:
Echium hypertropicum Webb e Echium stenosiphon Webb subsp. stenosiphon são arbustos endêmicos de Cabo Verde, usados na medicina popular para o tratamento de distúrbios gastrintestinais e tosse. As duas espécies tiveram suas frações alcalóidicas obtidas por extração ácido-base. A análise por CG-EM e ESI-EM/EM indicou a presença de alcaloides pirrolizidínicos (APs) e as substâncias purificadas foram analizadas por experimentos de RMN de 1D e 2D. Um total de 10 alcaloides foram isoladas e identificadas, sendo que 8 identificadas através da comparação de suas massas moleculares e padrões de fragmentação de massas, com a base de dados NIST e os dados da litratura para o género. Os diésteres hepatotóxicos equimidana e 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina foram identificadas em ambas as espécies. Os alcaloides 7-senecioilretronecina, 9-angeloilretronecina, licopsamina, 7-acetil-licopsamina e equihumilina foram identificados nas folhas de E. hypertropicum, enquanto que o N-óxido da 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina foi identificado nas folhas de E. stenosipnhon. A equimidina foi o componente majoritário na fração em éter dietílico das folhas de E. hypertropicum, enquanto a 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina foi o componente majoritário na fração em diclorometano das folhas de E. stenosiphon. O alcaloide 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina N-óxido foi identificado pela primeira vez no gênero Echium. Em adição, 22 componentes de óleo essencial foram identificadas nas flores de Echium hypertropicum, sendo trans-fitol (30,64 %), n-pentacosano (8,28 %) e n-tricosano (6,73) como componentes majoritários. O triterpeno friedelina foi também isolado das folhas de E. hypertropicum. Na avaliação da atividade antibacteriana, os extratos etanólicos das duas espécies vegetais e o alcaloide 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina foram capazes de inibir o crescimento de Staphylococcus aureus ATCC 29213 com CMI de 250,0 μg/mL e 25,0 μg/mL, respectivamente. A atividade anticolinesterásica foi avaliada e a equimidina foi capaz de inibir a enzima acetilcolinesterase nas concentrações testadas com o valor de P = 0,0011. O alcaloide 7-(2-metilbutiril)-9-equimidinilretronecina retardou o crescimento do fitófago Dysdercus peruvianus na concentração de 1mg/mL. Os extratos etanólicos de E. hypertropicum e E. stenosiphon (3,9 μg/mL) foram avaliados frente ao vírus HSV. O extrato etanólico de E. hypertropicum apresentou uma porcentagem de inibição (PI) de 27,5% contra HSV-1S e 43,8% contra HSV-2S. Apresentaram ainda elevada citotoxidade para as celulas Vero, utilizadas como sistema hospedeiro (CC50 de 140,10 μg/mL e 96,86 μg/mL). A composição química e as atividades biológicas de E. hypertropicum e E. stenosiphon subsp. stenosiphon foram relatadas pela primeira vez. As substâncias identificadas podem ser utilizadas no futuro como marcadores quimiotaxonômicos para o gênero Echium.
Resumo:
Parkiamyia paraensis, a new genus and species of Cecidomyiidae that induces galls on Parkia pendula is described (larva, pupa, male,female and gall) based on material from Pará (Brazil).
Resumo:
We observed the occurrence of large numbers of galls induced by Parkiamyia paraensis (Diptera, Cecidomyiidae) on the leaflets of Parkia pendula (Fabaceae) in northern Para, Brazil. We addressed two questions in this study: i) what is the proportion of attacked plants in the field, and nursery conditions?; and ii) what is the impact of galls on the host plant? An average of 86% of the plants were galled in the field. Galled P. pendula were distinct from healthy individuals due to their prostrated architecture and death of terminal shoots. Approximately 50% of the total available leaves and 35% leaflets were attacked by P. paraensis on saplings under nursery conditions. Each one-year old plant supported an average of 1,300 galls, and an average of 60g allocated to galled tissue. Otherwise, attacked individuals were taller and heavier than healthy plants. Attacked plants weighed five times more than healthy plants. When the weight of the galls was removed, the total weight (aerial part without galls) of attacked plants was drastically reduced, indicating that most of the biomass of attacked plants was due to the attack by P. paraensis galls. Although the data indicate a paradox, as young plants attacked by the galling herbivore appear to develop more vigorously than unattacked plants, we suggest that P. paraensis negatively affect P. pendula development.
Resumo:
Este trabalho objetivou detectar presença de esporos de Paenibacillus larvae subsp. larvae em produtos de um entreposto do interior do Estado do Rio Grande do Sul, a identificação de possíveis fontes de contaminação e a avaliação da possibilidade da transferência de esporos para colméias de apiários adjacentes a partir de produtos importados contaminados. Foram analisados mel e pólen importados disponíveis no entreposto, favo do ninho (crias, pólen e mel) colhido de uma colméia sadia, mel estocado em um dos apiários e abelhas adultas. Os resultados foram positivosem relação ao mel e pólen importados, a três grupos de abelhas adultas e ao mel do favo.
Resumo:
Abstract
Resumo:
Spiraea crenata subsp. parvifolia és un tàxon endèmic del nord-est ibèric, que té una de les escasses poblacions conegudes al Collsacabra, Osona. En aquest treball es pretén definir l’extensió d’aquesta població, caracteritzar la seva estructura demogràfica i avaluar-ne l’estat de conservació. La majoria d’individus censats viuen en un nucli principal rodejat per nuclis més petits. L’estabilitat de l’ambient que ocupa permet valorar l’evolució de la població i la categoria UICN d’amenaça, actualment considerada «en perill ». Es proposen mesures de gestió que permetin la conservació d’aquesta població.
Resumo:
Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis (MAP) is the etiological agent of Johne's disease in ruminants. Recent studies have linked MAP to type 1 diabetes (T1D) in the Sardinian population. The aim of this study was to investigate the prevalence of MAP infection in a T1D cohort from continental Italy compared with healthy control subjects. 247 T1D subjects and 110 healthy controls were tested for the presence of MAP. MAP DNA was detected using IS900-specific polymerase chain reaction (PCR). The presence of antibodies towards a MAP antigen, heparin binding hemoagglutinin (HBHA), was detected by ELISA. We demonstrated a higher MAP DNA prevalence in plasma samples from T1D patients and a stronger immune response towards MAP HBHA, compared with healthy control subjects. Moreover, in the recent onset patients, we observed an association between anti-MAP antibodies and HLA DQ2 (DQA1 0201/DQB1 0202). These findings taken together support the hypothesis of MAP as an environmental risk factor for the development of T1D in genetically predisposed subjects, probably involving a mechanism of molecular mimicry between MAP antigens and pancreatic islet β-cells.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito da aplicação do benzotiadiazole (BTH) e do silício sobre o controle da doença causada pela Xylella fastidiosa subsp. pauca em Nicotiana tabacum. Os experimentos foram conduzidos em condições de casa de vegetação, onde as plantas de N. tabacum receberam inoculação de X. fastidiosa (linhagem 9a5c) com 4,7x10(7) UFC mL-1. Os tratamentos consistiram da pulverização das folhas, com soluções de BTH (0,6 e 1,2 mM), e aplicação ao solo de soluções de metassilicato de sódio (2 e 4 µM de Si). Cinco plantas foram utilizadas, por tratamento. Plantas de N. tabacum tratadas com BTH não demonstraram redução de sintomas da bacteriose. Entretanto, plantas tratadas com metassilicato de sódio, sim. A indução de resistência pelo Si poderá ser útil no controle da clorose variegada dos citros.
Resumo:
The objective of this work was to study the production of siderophores by endophytic bacteria Methylobacterium spp., which occupy the same ecological niche as Xylella fastidiosa subsp. pauca (Xfp) in citrus plants. The siderophore production of Methylobacterium strains was tested according to chromeazurol agar assay test (CAS), Csáky test (hydroxamate-type) and Arnow test (catechol-type). In addition, the ability of Xfp to use siderophores, in vitro, produced by endophytic bacteria as source of iron, was evaluated. All 37 strains of Methylobacterium spp. tested were CAS-positive for siderophore production. Methylobacterium spp. produced hydroxamate-type, but not catechol-type siderophores. In vitro growth of Xfp was stimulated by the presence of supernatant siderophores of endophytic Methylobacterium mesophilicum.
Resumo:
Nota breu sobre la descripció de Halimium halimifolium subsp. halimifolium al Maresme
Resumo:
Se pretende definir el tipo de clara mas conveniente en las masas de latizal de Pinus nigra Arn. subsp. laricio (Poir) del Pais Vasco, a partir de la caracterizacion obtenida a traves de ciertos atributos individuales de los arboles y de su estratificacion vertical. Se desprende que los individuos no ofrecen rasgos distintivos destacables y suficientes sobre los que sustentar los criterios de eleccion de los arboles a apear en las claras, asi como que tampoco muestran tendencia hacia la estratificacion vertical. Desde este analisis, se apunta como necesario primar aspectos de sencillez y operatividad practica en la fase de senalamiento de la intervencion selvicola, optandose, en consecuencia, por las claras por lo bajo y posponiendose para mas adelante las selectivas.
Resumo:
Recientemente, MARTÍN-BLANCO & CARRASCO [Anales Jará Bot. Madrid 58(2): 355. 2001] enmendaban una cita anterior de Delphinium fissum subsp. sordidum de Ciudad Real, pero sin aclarar la identidad de la recolección. Explicaban que la planta -perenne, sin duda- no podía ser identificada como D. pentagynum ni como D. emarginatum subsp nevadense, los dos únicos táxones perennes del género entre los recopilados en Flora iberica [BLANCHÉ & MOLERO in CASTROVIEJO & al. (eds.), Fl. Iber. 1:242-251.1986]. Dudas similares habían sido expresadas anteriormente al atribuir a D. fissum subsp. sordidum una población de Almorchón (Badajoz) finalmente publicadas bajo este nombre [BLANCHÉ, Collect. Bot. {Barcelona) 16(1): 230-231.1985]. Todas estas interpretaciones se deben a la misma causa: las muestras estudiadas no tenían fruto ni, por ende, semillas.