Niemiecki sieci na wschodzie. Niemiecki soft power w Europie Wschodniej, Azji Centralnej i na Kaukazie Południowym: polityka – administracja – kultura – nauka – społeczenstwo. OSW Raport, wrzesien 2010. = German networks in the east. German soft power in Eastern Europe, Central Asia and South Caucasus policy - administration - culture - science - the society of. CES Report, September 2010

Do realizacji niemieckich interesów w polityce zagranicznej, bezpieczeństwa i gospodarczej RFN wykorzystuje instrumenty soft power z obszaru dyplomacji publicznej, polityki rozwojowej, kulturalnej i naukowej. Budowanie sieci kontaktów i lobbing polityczny, programy współpracy rozwojowej oraz zagranicznej polityki kulturalnej i naukowej, mają służyć wspieraniu niemieckiej gospodarki uzależnionej od eksportu, uzyskaniu statusu europejskiego ośrodka technologii i innowacji oraz zwiększeniu wpływu RFN na działania zewnętrzne UE. Jednym z priorytetowych obszarów stosowania tych instrumentów są dla Niemiec państwa Europy Wschodniej, Kaukazu Południowego i Azji Centralnej. Decydują o tym bliskość geograficzna i otwierające się rynki zbytu, konieczność modernizacji gospodarek tych krajów, zagrożenia dla „miękkiego” bezpieczeństwa RFN oraz rozwój relacji UE z tymi państwami. Niemiecka aktywność jest w tych krajach niezależna od sytuacji politycznej i stanowi długofalową strategię ugruntowującą pozycję RFN jako ich najważniejszego europejskiego partnera gospodarczego i politycznego.

Strategia unii europejskiej dla regionu dunaju. Implikacje dla Polski i Grupy Wyszehradzkiej. Prace OSW 37/2011. = European Union Strategy for the Danube region. Implications for the Polish and the Visegrad Group. OSW Study 37/2011

Strategia dunajska jest drugim po strategii bałtyckiej przykładem rosnącego znaczenia makroregionów w Unii Europejskiej. Na politykę regionalną patrzy się przy tym coraz częściej przez pryzmat realizacji nie tylko spójności wewnętrznej, ale także działań na rzecz lepszego powiązania państwa z otoczeniem zewnętrznym – zarówno unijnym, jak i pozaunijnym. Polska współtworzy strategię bałtycką, ale nie została włączona do ścisłego grona państw przygotowujących strategię dunajską. Wyzwaniem dla Grupy Wyszehradzkiej jest określenie stanowiska w sprawie roli strategii makroregionalnych w budowaniu spójności Europy Środkowej i harmonijnego rozwoju całej UE. Postulat lepszej koordynacji polityk i środków UE w celu wdrażania strategii makroregionalnych należy traktować także jako wezwanie do zacieśnienia współpracy między Polską a jej południowymi sąsiadami, bezpośrednio zaangażowanymi w realizację strategii dunajskiej.