255 resultados para Epistemologia da ciência


Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Este artículo se propone realizar un abordaje crítico de la ontología afirmativa de Gilles Deleuze a partir de las objeciones realizadas por Georg Hegel a Spinoza en su Ciencia de la lógica. La hipótesis de trabajo es que, dada la herencia spinozista del pensamiento de Deleuze, estas críticas pueden resultar pertinentes para reflexionar sobre algunos puntos fundamentales. De esta manera, se intenta contrariar la habitual tendencia de los estudios deleuzianos de trabajar en una clave anti-hegeliana, es decir, a partir de una separación teórica total con la problemática de Hegel. Se descarta la posibilidad de centrar las críticas de Hegel en torno a la sentencia "omni determinatio est negatio" o la imposibilidad de progresar desde la afirmación absoluta (por lo que el verdadero comienzo en Spinoza -y por tanto en Deleuze- sería la mera realidad empírica donde los elementos se vinculan de manera extrínseca, es decir, sin concepto). El punto de inconmensurabilidad es que Hegel afirma que es necesario que exista un movimiento de retorno (zurürckkehren) para que la afirmación no se degrade al punto de la disolución, mientras que Deleuze prefiere el movimiento de eterno retorno (ewige wiederkunft) como apertura insistente en el porvenir.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O artigo propõe estudar o papel que a doutrina dos elementos ou princípios materiais fundamentais da natureza, presente na filosofia pré-socrática, desempenha na estética de Gaston Bachelard; ao mesmo tempo, o texto busca assinalar de que maneira essa referência - que, na Antiguidade Clássica, traduzia entre os filósofos gregos uma concepção da physis, do mundo da experiência sensível -, não pôde por outro lado ser apropriada pela epistemologia bachelardiana, cuja elaboração se alimentou da revolução intelectual operada no campo científico entre o final do século XIX e o início do XX.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

RESUMO O presente ensaio aborda o período anterior às obras tidas como as diferentes reescrições da Doutrina da Ciência, de J. G. Fichte, e aí tenta não só perceber a origem da necessidade de um princípio da identidade, como ela surge aquando das primeiras ocorrências do mesmo, mas também discernir os primeiros passos de todo o problema da possibilidade (ou não) de um princípio absoluto de toda a filosofia, que sempre animaria a empresa. O foco em questão é a «Aenesidemus-Rezension», onde Fichte junta a sua voz ao aceso diálogo já anteriormente entabulado por K. L. Reinhold e G. E. Schulze, e, na necessidade de repensar o princípio da consciência do primeiro, e as críticas a este feitas pelo segundo, é trazido à convicção da necessidade de um novo princípio absoluto; mas onde, e é este o fulcro do presente ensaio, Fichte percebe a insuficiência filososófica do sistema reinholdiano como uma insuficiência de linguagem, e portanto todo o problema como um problema que depende intimamente de uma apoditicidade linguística, e daí parte para a proposta de uma nova terminologia nacional, uma linguagem filosófica sistematicamente certa e inequívoca, à altura de um sistema filosófico regido por um princípio absoluto – um problema que viria a ocupar as cogitações de toda a geração de jovens pensadores em torno do professor de Jena.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Esta pesquisa foi realizada em instituição pública universitária com o objetivo de melhor conhecer visões, valores e atitudes dos médicos docentes em relação aos pacientes em processo de morrer. Trabalhou-se com o conceito de representação social (Moscovici) e a metodologia qualitativa de análise do discurso do sujeito coletivo (DSC) proposta por Lefèvre e Lefèvre. Os discursos dos investigados revelaram que sofrem muito os médicos, os estudantes e os pacientes diante da morte. Articulados com o predomínio da ótica da biomedicina, prevalecem o despreparo profissional e a ausência de reflexão mais abrangente sobre a morte. Os investigados parecem não perceber relações entre o que falam de si próprios e o que dizem dos estudantes. Alterações na vida institucional parecem necessárias para o enfraquecimento de uma herança não percebida e que envolve médicos, pacientes e estudantes.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Este artigo discute o papel do processo narrativo como elemento constituinte da prática médica. A pesquisa se baseou nos entendimentos que médicos, ao final de um programa de residência médica em Pediatria, fazem da Semiologia Médica, como estrutura fundamental à construção do raciocínio clínico. Os entrevistados se revelaram conscientes da importância de seus conhecimentos médicos, bem como da experiência clínica, posicionando-se como semiotas no ouvir, observar e examinar seus pacientes, aperfeiçoando o "olhar clínico", que, de acordo com as falas, perpassa o palpar e o visualizar, remetendo ao escutar e ao ordenar reflexivamente, no tempo e no espaço, os eventos constituintes do processo da saúde e da doença. Em nenhum deles se manifestou a ilusão absoluta de que a utilização dos recursos tecnológicos por si só revelaria o estado de saúde e/ou de doença de seus pacientes. Constatamos que, embora os entrevistados façam uso da narratologia como base epistemológica do saber médico, não estão conscientes disso.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

This paper intends to report on the beginning of the publications of Newton da Costa outside Brazil. Two mathematicians played an important role in this beginning: Marcel Guillaume from the University of Clermont-Ferrand and Paul Dedecker from the Universities of Lille and Liège. At the same time we recall the role played by Newton da Costa and Jayme Machado Cardoso in the development of what we call here the School of Curitiba [Escola de Curitiba]. Paraconsistent logic was initiated in this school under the influence of Newton da Costa. As another contribution of this school we mention the development of the theory of quasigroups; Jayme Machado Cardoso's name has been given, by Sade, to some particular objects which are now called Cardoso quasigroups.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Humans have used arguments for defending or refuting statements long before the creation of logic as a specialized discipline. This can be interpreted as the fact that an intuitive notion of "logical consequence" or a psychic disposition to articulate reasoning according to this pattern is present in common sense, and logic simply aims at describing and codifying the features of this spontaneous capacity of human reason. It is well known, however, that several arguments easily accepted by common sense are actually "logical fallacies", and this indicates that logic is not just a descriptive, but also a prescriptive or normative enterprise, in which the notion of logical consequence is defined in a precise way and then certain rules are established in order to maintain the discourse in keeping with this notion. Yet in the justification of the correctness and adequacy of these rules commonsense reasoning must necessarily be used, and in such a way its foundational role is recognized. Moreover, it remains also true that several branches and forms of logic have been elaborated precisely in order to reflect the structural features of correct argument used in different fields of human reasoning and yet insufficiently mirrored by the most familiar logical formalisms.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

The paper deals with the factors which enabled N. A. Vasiliev to put forward in 1910 - 12 the idea of logics free of the laws of contradiction and excluded middle, the idea of metalogic and to construct his imaginary logic as novel non-classical system. It is shown that background of Vasiliev's ideas lies deeply in Russia's culture and particular approach to logical discourse. Several Russian scholars expressed ideas similar to Vasiliev's though not in such explicit form. This period might be called the prehistory of paraconsistency. Real history of paraconsistency starts with N.C.A. da Costa's works.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

In the paper Busaniche and Cignoli (2009) we presented a quasivariety of commutative residuated lattices, called NPc-lattices, that serves as an algebraic semantics for paraconsistent Nelson's logic. In the present paper we show that NPc-lattices form a subvariety of the variety of commutative residuated lattices, we study congruences of NPc-lattices and some subvarieties of NPc-lattices.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

We discuss mathematical and physical arguments against continuity and in favor of discreteness, with particular emphasis on the ideas of Émile Borel (1871-1956).

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Da Costa's conception of being modifies that of Quine to incorporate relativization to non-classical logics. A naturalistic view of this conception is discussed. This view tries to extend to logic some ideas of Maddy's naturalism concerning mathematics.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

This paper is a historical companion to a previous one, in which it was studied the so-called abstract Galois theory as formulated by the Portuguese mathematician José Sebastião e Silva (see da Costa, Rodrigues (2007)). Our purpose is to present some applications of abstract Galois theory to higher-order model theory, to discuss Silva's notion of expressibility and to outline a classical Galois theory that can be obtained inside the two versions of the abstract theory, those of Mark Krasner and of Silva. Some comments are made on the universal theory of (set-theoretic) structures.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

In this paper I analyze the difficult question of the truth of mature scientific theories by tackling the problem of the truth of laws. After introducing the main philosophical positions in the field of scientific realism, I discuss and then counter the two main arguments against realism, namely the pessimistic meta-induction and the abstract and idealized character of scientific laws. I conclude by defending the view that well-confirmed physical theories are true only relatively to certain values of the variables that appear in the laws.