Stimulation-induced increases of astrocytic oxidative metabolism in rats and humans investigated with 1-11C-acetate

The purpose of this study was to investigate astrocytic oxidative metabolism using 1-(11)C-acetate. 1-(11)C-acetate kinetics were evaluated in the rat somatosensory cortex using a beta-scintillator during different manipulations (test-retest, infraorbital nerve stimulation, and administration of acetazolamide or dichloroacetate). In humans a visual activation paradigm was used and kinetics were measured with positron emission tomography. Data were analyzed using a one-tissue compartment model. The following features supported the hypothesis that washout of radiolabel (k(2)) is because of (11)C-CO(2) and therefore related to oxygen consumption (CMRO(2)): (1) the onset of (11)C washout was delayed; (2)k(2) was not affected by acetazolamide-induced blood flow increase; (3)k(2) demonstrated a significant increase during stimulation in rats (from 0.014+/-0.007 to 0.027+/-0.006 per minute) and humans (from 0.016+/-0.010 to 0.026+/-0.006 per minute); and (4) dichloroacetate led to a substantial decrease of k(2). In the test-retest experiments K(1) and k(2) were very stable. In summary, 1-(11)C-acetate seems a promising tracer to investigate astrocytic oxidative metabolism in vivo. If the washout rate indeed represents the production of (11)C-CO(2), then its increase during stimulation would point to a substantially higher astrocytic oxidative metabolism during brain activation. However, the quantitative relationship between k(2) and CMRO(2) needs to be determined in future experiments.

Escalating epidemiology of eosinophilic esophagitis: 21 years of prospective population-based documentation in Olten county

Background and Aims: Eosinophilic Esophagitis (EoE) is detected with a dramatically increasingfrequency during the last decades. However, it is still unknown whether this reflects atrue increase in incidence or just an increased awareness by gastroenterologists. We therefore,prospectively assessed incidence and prevalence of EoE in an epidemiologically well definedindicator area over the last 21 years. Methods: Olten County is an area of approximately90,000 inhabitants without pronounced demographic changes during the last two decades.Two EoE-experienced gastroenterologists and one pathology centre are responsible forcovering the gastroenterological service of the area. No public programs for increasingawareness of EoE were implemented in this region. Since 1989 all individuals with confirmeddiagnosis of EoE living in Olten County were entered prospectively into the database. Results:Forty-six patients (76% males, mean age 41±16 yrs) were diagnosed with EoE between1989 and 2009. Ninety-four percent of patients presented with dysphagia. An average annualincidence rate of 1.88/100,000 was found (range 0-8) with a marked increase in the periodfrom 2004 to 2009. The cumulative EoE prevalence rose up to 35.1/100,000 inhabitantsin 2009. No significant change was observed for the median diagnostic delay, as it was 3years from 1989 to 1998 and 2 years from 1999 to 2009 with age < 40 years representinga risk factor for retarded diagnosis. The number of upper endoscopies per year increasedby 63% in the period from 1999 to 2009 compared to the years 1989 to 1998 which ismarkedly less then the increase in the incidence rate of 150% for the same periods. Conclusions:Over the last 21 years, a significant increase in EoE incidence and prevalence wasfound in an epidemiologically stable indicator region of Switzerland. The constant diagnosticdelay, the number of newly diagnosed EoE cases that was much more pronounced thanthe modest increase of performed upper endoscopies, as well as the lack of EoE awarenessprograms in Olten County indicates a true increase in EoE incidence.

Incidence of presumed endophthalmitis after intravitreal injection performed in the operating room: a retrospective multicenter study.

PURPOSE: To evaluate the incidence of presumed endophthalmitis (EO) after intravitreal injection (IVI) of anti-vascular endothelial growth factor agents performed in the operating room. METHODS: Retrospective study at 2 Swiss eye hospitals between 2004 and 2012. Hospital records were used to identify patients treated with an IVI of an anti-vascular endothelial growth factor agent between 2004 and 2012 and those treated for EO, defined as any intraocular inflammation treated with intravitreal antibiotics. All IVIs were performed using standard sterile technique in a Swiss Class 1 operating room. No patient received preinjection topical antibiotics. Postinjection topical antibiotics were used only in one hospital. RESULTS: A total of 40,011 IVIs were performed at the 2 centers during the study period. Of the IVIs, ranibizumab was injected in 36,398 (91%), bevacizumab in 3,518 (9%), aflibercept in 89 (0.2%), and pegaptanib in 6 (<0.1%). Three cases of post-IVI presumed EO occurred, yielding a combined incidence of 0.0075% per injection (95% confidence interval: 0.0026-0.0220%) or 1 case per 13,337 IVIs. Two of the three cases of EO occurred in patients using post-IVI antibiotics. All three cases followed ranibizumab injection and were culture negative by anterior chamber tap or vitreous biopsy. CONCLUSION: The risk of EO after IVI performed under the sterile conditions of the operating room was very low.

Eretria - Nea Psara : eine klassizistische Stadtanlage über der antiken Polis

Résumé: Le présent ouvrage propose une histoire de l'Erétrie moderne, de la redécouverte du site antique au projet urbanistique de 1834 pour une ville nouvelle destinée à accueillir les réfugiés de l'île de Psara - anéantie en 1824 par les Ottomans - et au développement urbain d'Erétrie/Nea Psara au XIXe et au XXe siècles. Le nom d'Erétrie englobe trois couches historiques distinctes: la cité antique, la ville néoclassique, dessinée par l'architecte allemand Eduard Schaubert (1804-1860), et le village moderne, issu de son projet. Chacune de ces strates - vestiges antiques, tissu urbain néoclassique et constructions plus récentes - est perceptible au sein de cet ensemble urbain et se trouve en relation constante avec les autres. L'exposé des recherches archéologiques - depuis la redécouverte du site antique par Ciriaco de' Pizzicolli d'Ancona (Cyriaque d'Ancône) en 1436 déjà, puis de manière systématique par des voyageurs-archéologues dès le XIXe siècle - comble une lacune dans l'historiographie de la cité antique. Cette approche met également en lumière la relation étroite entre archéologie et urbanisme au XIXe siècle. Si l'exploration de la Grèce avait été jusqu'à son indépendance en 1827 essentiellement le fait des archéologues, des historiens et des philologues, après cette date, des géologues, des ingénieurs et des topographes travaillant pour le développement économique du jeune Etat se mirent également à parcourir le pays, le regard tourné non plus seulement vers l'Antiquité, mais aussi vers l'avenir. L'histoire de la redécouverte d'Erétrie permet ainsi d'éclairer divers aspects liés à la gestation de l'Etat grec. Le projet conçu en 1834 par Ecluard Schaubert de ville néoclassique superposée aux ruines de la cité antique d'Erétrie s'inscrit dans un réseau de créations de villes nouvelles et de modernisations de villes existantes par le nouvel Etat grec, qui cherchait à fonder sa légitimité et son identité, après la domination ottomane, sur les valeurs idéales (ou idéalisées) de l'Antiquité classique. Dans le projet de développement urbain d'Erétrie, la relation étroite entre archéologie et urbanisme et, par conséquent, la référence à l'Antiquité sont évidentes: Eduard Schaubert commença par tracer sur son plan toutes les ruines antiques, dressant ainsi l'état des connaissances archéologiques du site. Sur cette base, l'architecte conçut la ville néoclassique en y incluant les principales ruines, qui devaient servir de repères visuels et qui concrétisaient ainsi le lien idéologique de la monarchie absolue avec l'Antiquité. A Erétrie, deux perspectives principales reliaient le port à l'acropole et l'Ecole navale au théâtre antique. L'intégration de ruines antiques dans un projet urbanistique avait été réalisée par Stamatios Kleanthes et Eduard Schaubert en 1831-1832 dans le plan de l'Athènes moderne, avant que celle-ci n'ait été promue capitale de la Grèce. Les deux architectes ont ainsi anticipé le caractère idéal d'Athènes dans le processus de gestation de l'Etat grec. L'importance de ce plan et de celui qu'ifs ont établi sur le même modèle pour le Pirée a été reconnue par les historiens de l'urbanisme. En revanche, le plan d'Erétrie, qui suit pourtant les mêmes principes, n'a été que partiellement étudié. Cette monographie montre que le projet d'Erétrie était le plus abouti des trois, qui tous se caractérisent par un système de routes rayonnant depuis le siège du gouvernement (résidences royales à Athènes et au Pirée, mairie à Erétrie). Cet éventail de rues ou u patte d'oie» embrasse à Athènes l'acropole et au Pirée fa baie du port, alors qu'a Erétrie il est double, axé en raison de la topographie sur l'acropole et sur Pa baie du port. Cette double patte d'oie crée ainsi le lien idéologique avec l'Antiquité et témoigne, par son ouverture sur le port, de l'essor économique souhaité par le gouvernement. Le plan d'Erétrie représente de manière exemplaire l'urbanisme programmatique de la Grèce sous Othon ler (1832-1862). L'ouvrage s'intéresse ensuite à la réalisation du projet de Schaubert, dont la mise en oeuvre n'a pas répondu aux attentes du Gouvernement. Le faible développement d'Erétrie s'explique principalement par le surdimensionnement du projet, des finances publiques modestes, la malaria endémique et une politique économique inadaptée aux traditions commerciales des Psariotes. Les lenteurs dans la réalisation du projet et même des régressions au cours du XIXe siècle et au début du XXe siècle, puis l'urbanisation accélérée d'Erétrie à partir des années 1960, ont eu pour conséquence que les historiens de l'urbanisme et les urbanistes ont sous-estimé, voire ignoré la valeur historique de ce concept Cependant, l'exécution du projet néoclassique s'est poursuivie de manière continue et des références au plan de Schaubert peuvent être observées dans l'aménagement récent de la localité aujourd'hui encore. Ainsi, des arbres ont été plantés dans les années 1960 le long de l'enceinte urbaine antique, à l'emplacement où Schaubert avait prévu la création d'une promenade arborée. Au centre d'Erétrie, là où l'agora principale aurait dû être aménagée, une grande place publique servant au marché hebdomadaire a été créée. Dans le quartier oriental, une petite église dédiée à la Pan hagia Paravouniotissa a été construite en 2001 sur la parcelle où Schaubert en avait prévue une. D'importants éléments des projets de Schaubert, qui ne sont actuellement plus guère perceptibles à Athènes et au Pirée, le sont toujours à Erétrie. Les espaces verts, par exemple, occupent une place importante dans le domaine privé: malgré la densification du tissu urbain, des parcelles caractéristiques contiennent encore des maisons isolées d'un ou de deux niveaux côté rue, avec un grand jardin à l'arrière, séparé des parcelles voisines par un mur en pierre ou en brique crue. Erétrie mérite donc une reconnaissance plus considérable dans l'histoire de l'urbanisme, puisqu'elle contribue à faire mieux comprendre les projets de ses deux villes soeurs. L'étude du projet urbanistique est complétée par une approche typologique des constructions néoclassiques d'Erétrie qui souligne encore la valeur historique de cet ensemble. Comme la plupart des édifices sont, menacés de démolition, à l'exception d'un petit nombre d'entre eux qui bénéficient d'un bon entretien, un inventaire photographique des constructions d'Erétrie datant du XIXe et du début du XXe siècle a été constitué entre 1994 et 2005, complété par des photographies anciennes. Il en ressort que les formes et les techniques de construction sont représentatives de l'architecture privée à l'époque de la création de l'Etat. Enfin, le plan directeur d'Erétrie, réalisé en 1975-1976 par un séminaire du Département d'architecture de l'Ecole polytechnique fédérale de Zurich avec l'appui de l'Ecole suisse d'archéologie en Grèce, est publié ici intégralement pour la première fois. Le présent ouvrage rend ses lettres de noblesse à un ensemble urbain néoclassique, certes modeste, mais issu d'un projet urbanistique ambitieux, témoin significatif du programme politique du nouvel Etat grec. SUMMARY Translated by William Eisler This book gives an account of the history of modern Eretria. It encompasses the rediscovery of the ancient city, the 1834 urban plan for the new town designed to accommodate the refugees from the island of Psara - destroyed by the Ottomans in 1824 - and also the urban development of Eretria/Nea Psara in the 19th and 20th centuries. The name Eretria carries a rich heritage: the ancient city, the neoclassical town designed by the Germen architect Eduard Schaubert (1804-1860), and the modern village. These three distinct historical layers ancient ruins, neoclassical plan and more recent constructions - can be seen within this urban area and are interlinked with each other. The account of the archeological investigations fills a gap in the historiography of the ancient city. This started with the early rediscovery of the ancient site by Ciriaco de'Pizzicolli d'Ancona in 1436, and was followed by systematic research by travellers/ archeologists from the 19th century onward. Furthermore, this shows the close relationship between archeology and urbanism in the 19th century. The exploration of Greece prier te its independence in 1827 was mainly red by archeologists, historians and philologists. Subsequently, geologists, engineers and topographers working for the young state's economic development travelled across the country, with their attention focused not only on Antiquity but are on the future. The history of Eretria's rediscovery gives new insights on various aspects related to the development of the Greek state. In 1834, Eduard Schaubert's project, planning a neoclassical town built upon the ancient Eretria, took place alongside the development of other new cities and the modernization of existing ones du ring the Ottoman domination. By doing so, the new Greek state wanted to build its legitimacy and identity, based upon the ideal (or idealized) values of Classical Antiquity. In the urban development of Eretria, the close connection between archeology and urbanism, and the reference to Antiquity, are obvious. Eduard Schaubert began by tracing on his plan ail of the ancient ruins, thus showing the knowledge of the archeological site at that time. On this basis, the architect planned the neoclassical town, incorporating the principal ruins which were to serve as visual references embodying the ideological link between Antiquity and King Otto's absolute monarchy. In Eretria, two principal visual axes linked the port to the acropolis and the Naval School to the ancient theatre. The integration of ancient ruins in an urban project had already been achieved by Stamatios Kleanthes and Eduard Schaubert in 1831-1832 in their plan for modern Athens, before it became the capital of Greece. The two architects had therefore anticipated the ideal character of Athens at the beginning of the Greek state. The importance of this plan and that of Piraeus (designed along the same model) has long been recognized by urban historians. By contrast, the plan of Eretria based open the same principles has been only partly studied. This book explains clearly that the Eretria project was the most elaborate. The three cities are characterized by a system of roads radiating from the seat of government (the royal residences in Athens and Piraeus, the town hall in Eretria). This fan-like arrangement of streets includes the Acropolis in Athens and the harbour in Piraeus, whereas in Eretria it is twofold, orientated towards the acropolis and the harbour on account of the topography. This double fan-like arrangement shows the ideological link with Antiquity and, with its opening onto the harbour, the government's desire for economic development. The plan of Eretria is a typical ex- ample of the programmatic urbanism of Greece under Otto I (1832-1862). The book discusses the completion of Schaubert's project, which was not fully carried out as expected by the government. The poor development of Eretria can be explained primarily by the excessive scale of the project, the modest public finances, the endemic malaria and an economic policy unsuitable to the commercial traditions of the Psariotes. Delays, even regressions in the implementation of the project in the course of the 19th and the beginning of the 20th centuries, followed by the growing urbanization of Eretria starting in the 1960's, led urban historians and town planners to underestimate or even to ignore the historical value of this concept. Nevertheless, the neoclassical project was carried out steadfastly, and references to the Schaubert plan can still be seen in the modern layout of the town. Trees were planted in the 1960's all along the circumference of the ancient city, where Schaubert had planned a tree-lined promenade. A big public square serving as a weekly market place was created in the centre of Eretria, where the principal agora had been originally planned. In 2001 a small church dedicated to the Panhagia Paravouniotissa was built on a plot of land in the eastern district, where this had been intended by Schaubert. Important elements of Schaubert's projects, which are barely perceptible in modern-day Athens and Piraeus, remain visible in Eretria. Green areas, for example, occupy a significant place within the private properties. In spite of the urban densification, characteristic plots still include isolated houses of one or two stories facing the street, with large gardens in the rear, separated from neighbours by stone or mudbrick walls. Eretria therefore deserves a more prominent position in the history of urbanism, as it contributes to a better understanding of ifs two sister cities. The study of the urban project is enriched by a typological approach to the neoclassical constructions of Eretria, underlining once again the historical value of this heritage. Since only a small number of the buildings have benefited from good maintenance and the greater part is threatened with demolition, a photographic inventory of the constructions of Eretria dating from the 19tIt and early 20th centuries was produced between 1994 and 2005, supplemented by old photographs. This documentation clearly shows that the forms and techniques of construction are characteristic of private architecture at the beginning of modern Greece. Finally, the master plan of Eretria drafted in 1975-1976 by a seminar of the Department of Architecture of the Swiss Federal Institute of Technology, Zurich, with the support of the Swiss School of Archeology in Greece, is published here in full for the first time. This book gives credit to a neoclassical urban heritage which, although modest in scale, derives from an ambitious project that embodies the political programme of the new Greek state. 28;Ε 29; 21; 23;ΗΨΗ 24;ετάβραση Ελεν^2; Δημητρακοπούλου Η παρούσα εργασία προτείνει μια. ιστορία τη`2; σύγχρονη`2; πa2;λη`2; τη`2; Ερέτρια`2;, ξεκινώντα`2; απa2; την αποκάλύψη του αρχαιολογικού χώρου, περνώντα`2; απa2; την σύνταξη, το 1834, του ρυμοτομικού σχεδίου για μια νέα. πa2;λη που σκοπa2; είχε να υποδεχ_2;εί τού`2; πρa2;σφυγε`2; απa2; τα Ψαρά. - που καταστράφηκαν ολοσχερώ`2; το 1824 απa2; τού`2; 27;_2;ωμανού`2; - και εξετάζοντα`2; τέλο`2; την πολεοδομικ^2; εξέλιξη τη`2; Ερέτρια`2;/ 25;έων Ψαρών κατά τον 19° και τον 20° αι. 28;ίσω απa2; το a2;νομα τη`2; Ερέτρια`2; κρύβονται τρία διαφορετικά. ιστορικά στρώματα,: η αρχαία πa2;λη, η νεοκλασικ^2; πa2;λη πού σχεδιάστηκε απa2; τον γερμανa2; αρχιτε κτονα "Εντοναρντ Σάουμπερτ (1804-1860) και η σύγχρονη πa2;λη που κτίστηκε πάνω στά. σχέδια του τελευταίού. 22;ά_2;ε ένα απa2; αυτά τα στρώματα - αρχαία κατάλοιπα. νεοκλασικa2;`2; πολεοδομικa2;`2; ιστa2;`2; και νεώτερα κτίσματα - γίνεται αντιληπτa2; στο πλαίσιο αυτού του πολεοδομικού συνa2;λου και βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα άλλα δύο. Ηπαρονσίαση των αρχαιολογικών ερευνών, που ξεκινούν το 1436 με την αποκάλυψη τον αρχαιολογικού χώρού απa2; τον Ciriaco de' Pizzicolli d'Ancona ( 22;υριάκο`2; ο Αγκωνίτη`2;) και συνεχίζονται συστηματικά. απa2; περιηγητέ`2;_αρχαιολa2;γού`2; κατά το 19° αι., καλύπτει ένα κενa2; στην ιστοριογραφία τη`2; έρεύνα`2; τη`2; αρχαία`2; πύλη`2;. Η προσέγγιση αυτ^2; φωτίζει επίση`2; τη στεν^2; σχέσημεταξύαρχαιολογία`2; και πολεοδομία`2; κατά τον 190 αι. Αν η εξερεύνηση τη`2; Ελλάδο`2;, ω`2; την ανεξαρτησία τη`2; το 1827, ^2;ταν έργο κνρϊω`2; αρχαιολa2;γων, ιστορικών και φιλολa2;γων, μετά απa2; αυτ^2;ν την χρονολογία., γεωλa2;γοι, μηχανικοί και τοπογράφοι που εργάζονταν για την οικονομικ^2; ανάπτυξη τον νεοσύστατου Ελληνικού 22;ράτού`2;, άρχισαν επίση`2; να περιτρέχονν a2;λη την χώρα., με το βλέμμα. στραμμένο a2;χι μa2;νο προ`2; την Αρχαιa2;τητα, αλλά και προ`2; το μέλλον. Η ιστορία τη`2; αποκάλυψη`2; τη`2; Ερέτρια`2; φωτίζει έτσι και διάφορε`2; a2;ψει`2; που συνδέονται με την γένεση του Ελληνικού 22;ράτου`2;. ]2;ο 1834, υ 'Εντοναρντ Σάουμπερτ εκπa2;νησε το σχέδιο μια`2; νεοκλασικ^2;`2; πa2;λη`2; που 20;α επικα_2;a2;ταν στα; ερείπια. τη`2; αρχαία`2; Ερέτρια`2;?το έργο εντάσσεται στο δίκτυο δημιουργία`2; νέων πa2;λεων και εκσυγχρονισμού των υπαρχυυσών απa2; το νεοσύστατο Ελληνικa2; 22;ράτο`2;. το οποίο, μετά την 27;_2;ωμανικ^2; κυριαρχία, επεδίωκε να 20;εμελιώσει την νομιμa2;τητα και την ταυτa2;τητά του πάνω στι`2; ιδανικέ`2; ^2; εξιδανικευμένε`2; αξίε`2; τη`2; κλασικ^2;`2; αρχαιa2;τητα`2;. Στο σχέδιο τη`2; πολεοδομικ^2;`2; ανάπτυξη`2; τη`2; Ερέτρια`2;, η στεν^2; σχέση μεταξύ αρχαιολογία`2; και πολεοδομία`2; και, κατ επέκταση. οι σαφεί`2; αναφορέ`2; στην Αρχαιa2;τητα. είναι εμφανεί`2;: ο Εντοναρντ Σάουμπερτ άρχισε σχεδιάζοντα`2; στο τοπογραφικa2; τον a2;λα τα αρχαία. ερείπια, καταγράφοντα`2; έτσι τι`2; τa2;τε αρχαιολογικέ`2; γνώσει`2; για, το χώρο. Σε αυτ^2; τη βάση, ο αρχιτέκτονα`2; συνέλαβε την νεοκλασικ^2; πa2;λη εντάσσοντα`2; σε αυτ^2;ν τα κυριa2;τερα αρχαία μνημεία, τα οποία χρησίμευαν ω`2; οπτικά σημεία αναφορά`2;, ενώ συγχρa2;νω`2; υλοποιούσαν την ιδεολογικ^2; σχέση τη`2; απa2;λύτη`2; μοναρχία`2; με την Αρχαιa2;τητα. Στην Ερέτρια, δυο βασικοί άξονε`2; συνέδεαν το λιμάνι με την Ακρa2;πολη και τη 25;αυτικ^2; Σχολ^2; με το Αρχαίο 20;έατρο. Η ένταξη αρχαίων ερειπίων σε ένα πολεοδομικa2; σχέδιο είχε ^2;δη πραγματοποιη_2;εί απa2; τού`2; Σταμάτιο 22;λεάν_2;η και'Εντουαρντ Σάουμπερτ στα 1831-1832, στον σχεδιασμa2; τη`2; νέα`2; Α_2;^2;να`2;, πριν αυτ^2; ανακηρυχ_2;εί σε πρωτεύουσα. τη`2; Ελλάδο`2;. 27;ι δυο αρχιτέκτονε`2; προεξa2;φλησαν έτσι τον συμβολικa2; χαρακτ^2;ρα τη`2; Α_2;^2;να`2; στην διαδικασία. γένεση`2; του Ελληνικού 22;ράτού`2;, Η σημασία αυτού τον σχεδίου κα_2;ώ`2; και εκείνου που συνέταξαν, πάνω στο ίδιο πνεύμα, για τον 28;ειραιά έχει αναγνωριστεί απa2; του`2; σύγχρονού`2; πολεοδa2;μου`2;. Αντί_2;ετα, το σχέδιο τη`2; Ερέτρια`2;, παρ a2;λο που ακολού_2;εί τι`2; ίδιε`2; αρχέ`2;, μελετ^2;_2;ηκε πολύ λίγο. Η παρούσα μονογραφία δείχνει a2;τι το σχέδιο τη`2; Ερέτρια`2; ^2;ταν το πιο ολοκληρωμένο απa2; τα τρία. Βασικa2; χαρακτηριστικa2; των σχεδίων αυτών είναι ένα σύστημα οδών που αναπτύσσονται ακτινωτά απa2; το κέντρο εξουσία`2; (βασιλικ^2; κατοικία στην Α_2;^2;να και τον 28;ειραιά, δημαρχείο στην Ερέτρια). Αυτ^2; η ακτινωτ^2; διάταξη των οδών συμπεριλαμβάνει στην Α_2;^2;να την Ακρa2;πολη και στον 28;ειραιά το λιμάνι, ενώ στην Ερέτρια είναι αμφίροπη, προσανατολισμένη, λa2;γω τη`2; τοπογραφία`2;, προ`2; την ακρa2;πολη αλλά και προ`2; τον a2;ρμο του λιμανιού. Αυτ^2; η διπλ^2; ακτινωτ^2; διάταξη απa2; τη μια δημιούργεί τον ιδεολογικa2; δεσμa2; ιιε την Αρχαιa2;τητα, ενώ απa2; την άλλη τονίζει, με το άνοιγμά τη`2; προ`2; το λιμάνι, την οικονομικ^2; άν_2;ηση τη`2; πa2;λη`2; που επι_2;υμούσε η κεντρικ^2; εξουσία. ]2;α σχέδιο τη`2; Ερέτρια`2; αποτελεί αντιπροσωπευτικa2; δείγμα τη`2; προγραμματικ^2;`2; πολεοδομία`2; τη`2; Ελλάδο`2; κατά τα, χρa2;νια τη`2; Βασιλεία`2; του " 27;_2;ωνο`2; (1832-1862). Η υλοποίηση του σχεδίου του Σάουμπερτ δεν ανταποκρί_2;ηκε στι`2; προσδοκίε`2; τη`2; κυβέρνηση`2;. Η μικρ^2; ανάπτύξη τη`2; Ερέτρια`2; οφείλεται κυρίω`2; στού`2; ανεδαφικού`2;, μεγαλεπί βολον`2; στa2;χου`2; του σχεδίού, στα μέτρια δημa2;σια οικονομικά, στην ενδημικ^2; ελονοσία λa2;γω των υφισταμένων ελών κα_2;ώ`2; και σε μια, οικονομικ^2; πολιτικ^2; που ^2;ταν ξένη στι`2; εμπορικέ`2; παραδa2;σει`2; των Ψαριανών. 27;ι αργοί ρυ_2;μοί τη`2; πραγματοποίηση`2; του σχεδίού και μάλιστα κάποιε`2; περικοπέ`2; τον κατά τη διάρκεια τον 19°ν και στι`2; αρχέ`2; του 2_2; αι., και στη συνέχεια η ταχεία πολεοδομικ^2; εξέλιξη τη`2; Ερέτρια`2; απa2; τη δεκαετία του 1960, είχαν σαν συνέπεια να υποτιμη_2;εί ^2; κατ να αγνοη_2;εί η ιστορικ^2; αξία του πολεοδομικού σχεδίου απa2; του`2; ιστορικού`2; τη`2; πολεοδομία`2;. Ωστa2;σο, η εκτέλεση τον νεοκλασικού σχεδίου ακολου_2;^2;_2;ηκε με συνέπεια, ενώ αναφορέ`2; στο σχέδιο του Σάουμπερτ μπορούν να παρατηρη_2;ούν, ακa2;μα. και σ^2;μερα. στι`2; νεώτερε`2; διευ_2;ετ^2;σει`2; τον χώρου. Ετσι, στη δεκαετία του 1960, κατά μ^2;κο`2; του αρχαίού τείχού`2; τη`2; πa2;λη`2; φυτεύ_2;ηκαν δέντρα, στη 20;έση a2;πού ο Σάουμπερτ είχε προβλέψει τη δημιουργία ενa2;`2; δεντροφυτεμένου περιπάτου. Στο κέντρο τη`2; Ερέτρια`2;, εκεί a2;που 20;α έπρεπε να διαμορφω_2;εί η κύρια αγορά τη`2; πa2;λη`2;, δημιουργ^2;_2;ηκε μια μεγάλη δημa2;σια πλατεία a2;που γίνεται η εβδομαδιαία λαϊκ^2; αγορά. Στην ανατολικ^2; συνοικία, χτίστηκε, το 2001, μια μικρ^2; εκκλησία αφιερωμένη στην 28;αναγία, την 28;αραβοννιώτισσα, στο οικa2;πεδο a2;που ο Σάουμπερτ είχε προβλέψει μια εκκλησία. Σημαντικά στοιχεία των σχεδίων του Σάουμπερτ, που δεν γίνονται πια κα_2;a2;λου αντιληπτά στην Α 20;^2;να και στον 28;ειραιά, μπορούν να παρατηρη_2;ούν στην Ερέτρια. ]2;ο πράσινο, για παράδειγμα, καταλαμβάνει σημαντικ^2; 20;έση τον ιδιωτικού χώρου: παρά την πύκνωση τον πολεοδομικού ιστού, χαρακτηριστικά είναι τα οικa2;πεδα που περιέχούν ακa2;μα μεμονωμένα σπίτια, μονώροφα ^2; διώροφα, επί προσώπου οδού, με ένα μεγάλο κ^2;πο στο πίσω μέρο`2;, που χωρίζονται απa2; τα, γειτονικά οικa2;πεδα με ένα μαντρa2;τοιχο πέτρινο ^2; απa2; ωμέ`2; πλίν_2;ου`2;. Η Ερέτρια οφείλει λοιπa2;ν να λάβει τη 20;έση που τη`2; αξίζει στην ιστορία τη`2; 25;εοελληνικ^2;`2; πολεοδομία`2;, εφa2;σον συμβάλλει στην καλύτερη κατανa2;ηση των σχεδίων των δυο αυτών αδελφών πa2;λεων. Η μελέτη τον πολεοδομικού σχεδίού συμπληρώνεται απa2; μια τυπολογικ^2; προσέγγιση των νεοκλασικών κτηρίων τη`2; Ερέτρια`2;, η οποία υπογραμμίζει ακa2;μα περισσa2;τερο την ιστορικ^2; αξία του συνa2;λου αυτού. 22;α_2;ώ`2; τα περισσa2;τερα κτ^2;ρια απειλούνται με κατεδάφιση, με εξαίρεση λίγα απa2; αυτά που είχαν την τύχη να συντηρούνται σωστά, μεταξύ 1994 και 2005, καταρτίστηκε ένα φωτογραφικa2; αρχείο των κτιρίων τη`2; Ερέτρια`2; που χρονολογούνται στο 19° και στι`2; αρχέ`2; τον 200υ αι., συμπληρωμένο και απa2; παλιέ`2; φωτογραφίε`2;. Απa2; αυτa2; προκύπτει a2;τι οι μορφέ`2; κατ οι τεχνικέ`2; δομ^2;σεω`2; είναι αντιπροσωπευτικέ`2; τη`2; ιδιωτικ^2;`2; αρχιτεκτονικ^2;`2; κατά την εποχ^2; τη`2; σύσταση`2; τον Ελληνικού 22;ράτου`2;. ]2;έλο`2;, το γενικa2; ρυ_2;μιστικa2; σχέδιο τη`2; Ερέτρια`2;, που εκπον^2;_2;ηκε στα 1975-1976 απa2; μελετητικ^2; ομάδατη`2; σχολ^2;`2; Αρχιτεκτa2;νων του 27;μοσπονδιακού 28;ολυτεχνείου τη`2; Ζυρίχη`2;, με την υποστ^2;ριξη τη`2; Ελβετικ^2;`2; Αρχαιολογικ^2;`2; Σχολ^2;`2; στην Ελλάδα., δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά στην πλ^2;ρη μορφ^2; του. Η παρούσα εργασία, αφορά ένα νεοκλασικa2; πολεοδομικa2; σύνολο, ταπεινa2; ίσω`2;, αλλά αποτέλεσμα ενa2;`2; φιλa2;δοξου πολεοδομικού σχεδιασμού, ο οποίο`2; αποτελεί σημαντικa2; μάρτυρα του πολιτικού προγράμματο`2; τον νεοσύστατού Ελληνικού 22;ράτου`2;.

Bladder cancer documentation of causes: multilingual questionnaire, 'bladder cancer doc'

There is a considerable discrepancy between the number of identified occupational-related bladder cancer cases and the estimated numbers particularly in emerging nations or less developed countries where suitable approaches are less or even not known. Thus, within a project of the World Health Organisation Collaborating Centres in Occupational Health, a questionnaire of the Dortmund group, applied in different studies, was translated into more than 30 languages (Afrikaans, Arabic, Bengali, Chinese, Czech, Dutch, English, Finnish, French, Georgian, German, Greek, Hindi, Hungarian, Indonesian, Italian, Japanese, Kannada, Kazakh, Kirghiz, Korean, Latvian, Malay, Persian (Farsi), Polish, Portuguese, Portuguese/Brazilian, Romanian, Russian, Serbo-Croatian, Slovak, Spanish, Spanish/Mexican, Tamil, Telugu, Thai, Turkish, Urdu, Vietnamese). The bipartite questionnaire asks for relevant medical information in the physician's part and for the occupational history since leaving school in the patient's part. Furthermore, this questionnaire is asking for intensity and frequency of certain occupational and non-occupational risk factors. The literature regarding occupations like painter, hairdresser or miner and exposures like carcinogenic aromatic amines, azo dyes, or combustion products is highlighted. The questionnaire is available on www.ifado.de/BladderCancerDoc.

Percutaneous closure of patent foramen ovale: head-to-head comparison of two different devices

Percutaneous closure of patent foramen ovale (PFO) has been proposed as the treatment of choice for young high-risk patients who suffered cryptogenic stroke and/or peripheral paradoxical embolism. We sought to compare prospectively two different devices used for percutaneous PFO closure.Prospective data were collected on 40 high risk patients (females: 38%, mean age : 44 +/- 11 years, interatrial septal aneurysm >10 mm: 68%) who underwent percutaneous PFO closure after cryptogenic stroke (n = 38) or peripheral paradoxical embolism (n = 2). Chronologically, 20 patients were first treated by a PFO-Star (Cardia, Burnsville, MI) device. Then, 20 other patients received a Starflex occluder (NMT, Boston, MA). The primary endpoint was complete PFO closure at 6 months as assessed by transthoracic contrast echocardiography. Secondary endpoints were major peri- or post procedural complications and clinical recurrence at 1 year follow-up.Baseline clinical and anatomical characteristics were comparable for both groups. Complete PFO closure was observed in 50% (PFO-Star) and 90% (Starflex) of patients (p=0.001) respectively. Major peri-procedural complications occurred in the PFO-star group only: right-sided device thrombus (1 patient) and aorto-right atrial fistula (1 patient). At 1 year follow-up, no clinical recurrence occurred.In conclusion, despite the absence of clinical recurrence in this high-risk population with presumed paradoxical embolism, complete PFO closure at 6 months follow-up was significantly related to the type of closure device used

Pancreatic stone protein: a marker of organ failure and outcome in ventilator-associated pneumonia.

Background: Ventilator-associated pneumonia (VAP) is the most common hospital-acquired, life-threatening infection. Poor outcome and health-care costs of nosocomial pneumonia remain a global burden. Currently, physicians rely on their experience to discriminate patients with good and poor outcome. However, standardized prognostic measures might guide medical decisions in the future. Pancreatic stone protein (PSP)/regenerating protein (reg) is associated with inflammation, infection, and other disease-related stimuli. The prognostic value of PSP/reg among critically ill patients is unknown. The aim of this pilot study was to evaluate PSP/reg in VAP.Methods: One hundred one patients with clinically diagnosed VAP were assessed. PSP/reg was retrospectively analyzed using deep-frozen serum samples from VAP onset up to day 7. The main end point was death within 28 days after VAP onset.Results: Serum PSP/reg was associated with the sequential organ failure assessment score from VAP onset (Spearman rank correlation coefficient 0.49 P < .001) up to day 7. PSP/reg levels at VAP onset were elevated in nonsurvivors (n = 20) as compared with survivors (117.0 ng/mL [36.1-295.3] vs 36.3 ng/mL [21.0-124.0] P = .011). The areas under the receiver operating characteristic curves of PSP/reg to predict mortality/survival were 0.69 at VAP onset and 0.76 at day 7. Two PSP/reg cutoffs potentially allow for identification of individuals with a particularly good and poor outcome. Whereas PSP/reg levels below 24 ng/mL at YAP onset were associated with a good chance of survival, levels above 177 ng/mL at day 7 were present in patients with a very poor outcome.Conclusions: Serum PSP/reg is a biomarker related to organ failure and outcome in patients with VAP.

New electrocardiographic criteria for discriminating between Brugada types 2 and 3 patterns and incomplete right bundle branch block.

OBJECTIVES: The aim of this study was to evaluate new electrocardiographic (ECG) criteria for discriminating between incomplete right bundle branch block (RBBB) and the Brugada types 2 and 3 ECG patterns. BACKGROUND: Brugada syndrome can manifest as either type 2 or type 3 pattern. The latter should be distinguished from incomplete RBBB, present in 3% of the population. METHODS: Thirty-eight patients with either type 2 or type 3 Brugada pattern that were referred for an antiarrhythmic drug challenge (AAD) were included. Before AAD, 2 angles were measured from ECG leads V(1) and/or V(2) showing incomplete RBBB: 1) α, the angle between a vertical line and the downslope of the r'-wave, and 2) β, the angle between the upslope of the S-wave and the downslope of the r'-wave. Baseline angle values, alone or combined with QRS duration, were compared between patients with negative and positive results on AAD. Receiver-operating characteristic curves were constructed to identify optimal discriminative cutoff values. RESULTS: The mean β angle was significantly smaller in the 14 patients with negative results on AAD compared to the 24 patients with positive results on AAD (36 ± 20° vs. 62 ± 20°, p < 0.01). Its optimal cutoff value was 58°, which yielded a positive predictive value of 73% and a negative predictive value of 87% for conversion to type 1 pattern on AAD; α was slightly less sensitive and specific compared with β. When the angles were combined with QRS duration, it tended to improve discrimination. CONCLUSIONS: In patients with suspected Brugada syndrome, simple ECG criteria can enable discrimination between incomplete RBBB and types 2 and 3 Brugada patterns.

Formule chromosomique de Micropotamogale lamottei (Mammalia, Tenrecidae)

Le caryotype d'un mâle de Micropotamogale lamottei est décrit. La formule chromosomique est de 2N = 38, le nombre fondamental (NF) s'élève à 76. Ce caryotype diverge considérablement de celui des Microgales malgaches, considérés généralement comme les parents les plus proches des Potamogalinae.

Health at work and risk factors related to ergonomics: some results from the Swiss sample of the 4th European working conditions survey

Introduction The European Foundation for the improvement of living and working conditions conducts a survey every 5 years since 1990. The foundation also offers the possibility to non-EU countries to be included in the survey: in 2005, Switzerland took part for the first time in the fourth edition of this survey. The Institute for Work and Health (IST) has been associated to the Swiss project conducted under the leadership of the SECO and the Fachhochschule Nordwestschweiz. The survey covers different aspects of work like job characteristics and employment conditions, health and safety, work organization, learning and development opportunities, and the balance between working and non-working life (Parent-Thirion, Fernandez Macias, Hurley, & Vermeylen, 2007). More particularly, one question assesses the worker's self-perception of the effects of work on health. We identified (for the Swiss sample) several factors affecting the risk to report health problems caused by work. The Swiss sample includes 1040 respondents. Selection of participants was based on a random multi-stage sampling and was carried out by M.I.S Trend S.A. (Lausanne). Participation rate was 59%. The database was weighted by household size, gender, age, region of domicile, occupational group, and economic sector. Specially trained interviewers carried out the interviews at the respondents home. The survey was carriedout between the 19th of September 2005 and the 30th of November 2005. As detailed in (Graf et al., 2007), 31% of the Swiss respondents identify work as the cause of health problems they experience. Most frequently reported health problems include back pain (18%), stress (17%), muscle pain (13%), and overall fatigue (11%). Ergonomic aspects associated with higher risk of reporting health problems caused by work include frequent awkward postures (odds ratio [OR] 4.7, 95% confidence interval [CI] 3.1 to 5.4), tasks involving lifting heavy loads (OR 2.7, 95% CI 2.0 to 3.6) or lifting people (OR 2.2, 95% CI 1.4 to 3.5), standing or walking (OR 1.4, 95% CI 1.1 to 1.9), as well as repetitive movements (OR 1.7, 95% CI 1.3 to 2.3). These results highlight the need to continue and intensify the prevention of work related health problems in occupations characterized by risk factors related to ergonomics.