168 resultados para Rhabditida Gryllidae taxonomy


Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

As seguintes novas espécies são descritas em Callini: Drycothaea gaucha sp. nov. do Rio Grande do Sul, Brasil; Callia metallica sp. nov. de Sucumbios, Equador; em Falsamblesthiini: Nyctonympha boyacana sp. nov. da Colômbia; Bactriola achira sp. nov. e Bactriola antennata sp. nov. ambas de Santa Cruz, Bolívia.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Fundamentados em material da Universidade Estadual do Norte Fluminense (Museu de Entomologia), descreve-se em Cerambycinae, Elaphidionini: Magaliella gen. nov., espécie-tipo, M. punctata sp. nov. (Espírito Santo) e em Lamiinae, Onciderini: Oncideres hoffmanni sp. nov. (Bahia). Acrescentam-se novos registros para o Brasil: Potiaxixa intermedia (Martins, 1979) (Bahia); Appula melancholica Gounelle, 1909 (Distrito Federal), Pseudogisostola reichardti Fontes & Martins, 1977 (Rio de Janeiro), Hesycha bimaculata Martins & Galileo, 1990 (Bahia) e .Xenofrea apicalis Melzer, 1931 (Rio de Janeiro).

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O gênero Rhopalessa é revisto e divido em dois grupos: grupo de clavicornis, com R. clavicornis (Bates, 1873), R. demissa (Melzer, 1934), R. hirticollis (Zajciw, 1958), R. moraguesi (Tavakilian & Peñaherrera-Leiva, 2003), R. pilosicollis (Zajciw, 1966) e R. subandina sp. nov.; e grupo de rubroscutellaris com R. durantoni (Peñaherrera-Leiva & Tavakilian, 2004) e R. rubroscutellaris (Tippmann, 1960). Duas espécies são sinonimizadas com R. clavicornis: Ommata (Rhopalessa) nigrotarsis Fisher, 1937 e Ommata (Rhopalessa) nigricollis Zajciw, 1969.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Oxyommata Zajciw, 1970 e O. collaris (Audinet-Serville, 1833) são redescritos e comentados. Um novo gênero proveniente da divisão de Xenocrasis Bates, 1873 é descrito e três espécies alocadas nele: X. fulvicollis(Lacordaire, 1868); X. pubipennis (Fisher, 1952); e X. vestitipennis Zajciw, 1963. É apresentada chave para as espécies do novo gênero.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Novas espécies descritas do Brasil: Nesozineus amazonicus sp. nov. (Amazonas), Xenofrea diagonalis sp. nov. (Rondônia). Mauesia submetallica sp. nov. (Amazonas); da Bolívia: Psapharochrus nearnsi sp. nov. (Santa Cruz), Adetus basalis, sp. nov. (Santa Cruz, La Paz), Palpicrassus inexpectatus sp. nov. (Santa Cruz), Cyrtinus meridialis sp. nov. (Santa Cruz.). Do Panamá: Aerenea panamensis sp. nov. (Chiriqui). O gênero Palpicrassus Galileo & Martins, 2007, originalmente descrito em Pteropliini é transferido para Apomecynini.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O gênero Ommata é revisto e dividido em quatro gêneros: Ommata sensu strictu, Acatainga gen. nov. (espécie-tipo Odontocera (?) maia Newman, 1841), Etimasu gen. nov. (espécie-tipo Ommata cosmipes Peñaherrera-Leiva & Tavakilian, 2003) e Pyrpotyra gen. nov. (espécie-tipo Ommata (Ommata) paradisiaca Tippmann, 1953). São descritas cinco espécies novas provenientes do Brasil e Bolívia: Ommata nigricollis (Brasil, Espírito Santo), O. andina (Bolívia), Pyrpotyra pytinga (Brasil, Pará), P. capixaba (Brasil, Espírito Santo) e P. paraensis (Brasil, Pará). As seguintes espécies são transferidas de Ommata para os novos gêneros, além das espécies-tipos: Acatinga boucheri (Tavakilian & Peñaherrera-Leiva, 2005), comb. nov.; A. gallardi (Peñaherrera-Leiva & Tavakilian, 2004), comb. nov.; A. quinquemaculata (Zajciw, 1966), comb. nov.; Pyrpotyra albitarsis (Galileo & Martins, 2010), comb. nov.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Novos táxons descritos - Hesperophanini: Paraliostola nigramacula sp. nov., do Brasil (Rondônia); Eburiini: Simplexeburia gen. nov., e sua espécie-tipo, S. divisa sp. nov. do Brasil (Amazonas); Piezocerini: Gorybia amazonensis sp. nov. and G. sulcata sp. nov., ambas do Brasil (Amazonas); Trachyderini: Galissus rubiventris sp. nov., da Bolívia (Santa Cruz). Notas e novos registros são apresentados para Liostola nitida Zajciw, 1962 e Ochrus chapadense Napp & Martins, 1982 (Hesperophanini); Uncieburia rogersi (Bates, 1870) e Quiacaua taguaiba Martins, 1970 (Eburiini).

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Polyrhaphis Audinet-Serville, 1835, gênero de Lamiinae distribuído entre o México e América do Sul (excluindo o Chile e abaixo da latitude 35°S), é revisado. Três espécies novas são descritas: P. baloupae, procedente da Guiana Francesa; P. lanei, proveniente do Brasil (Amazonas e Pará); e P. peruana, do Peru. Duas espécies são sinonimizadas: P. testacea Lane, 1965 (= P. gracilis Bates, 1862) e P. paraensis [= P. papulosa (Olivier, 1795)]. É designado neótipo para P. papulosa. A autoria de P. horrida [= P. spinosa (Drury, 1773)] é discutida. Cerambyx armatus Voet (1778?) é considerado um nome inválido e Lamia armiger Schöenherr, 1817 (= Polyrhaphis armiger) o nome válido dessa espécie. Polyrhaphis spinipennis Laporte, 1840, é excluída da fauna da Colômbia. Novos registros de distribuição: P. argentina Lane, 1978, para o estado de São Paulo (Brasil); P. batesi Hovore & McCarty, 1998, para o Equador; P. belti Hovore & McCarty, 1998 para o Equador e Colômbia; P. gracilis Bates, 1862, para a guiana Francesa; e P. turnbowi Hovore & McCarty, 1998, em dúvida, para o Peru. É apresentada chave para as espécies do gênero.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Serra Bonita está situada na Mata Atlântica do sul da Bahia. A área, sob proteção ambiental, tem 2.000 ha e a maior parte está coberta por floresta de neblina. Os Coleoptera ainda não foram estudados na região e esta é a primeira contribuição sobre a Ordem. São mencionadas 51 espécies de Cerambycidae, das quais 19 são novos registros para a Bahia. Em Hexoplonini, é descrito Uirassu gen. nov., espécie-tipo, U. beckeri sp. nov.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Todos os subgêneros de Ommata são elevados a gênero, levando-se em consideração a diversidade de caracteres encontrados em cada um deles. Agaone é revisto e uma nova espécie é descrita do Brasil (Minas Gerais, Espírito Santo, Rio de Janeiro): A. punctilla sp. nov. Cantharoxylymna Linsley, 1934 é considerado sinônimo junior de Agaone. Grupiara gen. nov. é descrito para alocar Ommata (Agaone) viridis Gounelle, 1911.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Oito novos táxons são descritos: Periboeum spinosum sp. nov.; Cotyperiboeum gen. nov., espécie-tipo, C. antennarium sp. nov.; Rhomboidederes iuba sp. nov. (Elaphidionini da Bolívia); Hexoplon bellulum sp. nov. (Hexoplonini da Bolívia); Alienus gen. nov., espécie-tipo, A. curiosus sp. nov. (Eligmodermini do Brasil); Phaedinus rubrus sp. nov. (Trachyderini, Trachyderina do Equador).

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Novas espécies descritas e ilustradas: Adesmus nigrolineatus sp. nov. do México (Oaxaca). Da Costa Rica: A. moruna sp. nov. (Heredia); Corcovado bezarki sp. nov. (Guanacaste); Alampyris fuscus sp. nov. (Guanacaste), Cariua gen. nov. espécie-tipo C. sulphurea sp. nov., (Guanacaste). Da Bolívia: Phoebemima albomaculata sp. nov. (Cochabamba); Ipepo gen. nov. espécie-tipo I. dilatatus sp. nov. (Santa Cruz). Do Brasil: Adesmus facetus sp. nov. e Canarana arguta sp. nov. (Rondônia). É acrescentado novo registro na Costa Rica para Piruanycha pitilla Galileo & Martins, 2005. As três espécies novas de Adesmus distinguem-se: A. nigrolineatus sp. nov. pelas faixas longitudinais de tegumento preto nos élitros; A. moruna sp. nov. pelos élitros inteiramente pretos; A. facetus pelas faixas oblíquas de pubescência branca após o meio dos élitros além das manchas do quarto apical e das epipleuras. Phoebemima albomaculata sp. nov. caracteriza-se pela mancha basal de pubescência branca dos élitros estendendo-se sobre a sutura. Corcovado bezarki sp. nov. distingue-se pelo escapo preto e antenômeros esbranquiçados. Canarana arguta sp. nov. tem o protórax e os urosternitos I a IV cobertos por densa pubescência amarelada. Alampyris fusca sp. nov. difere de A. cretaria principalmente pelo antenômero III mais longo que o escapo. Cariua sulphurea sp. nov. separa-se pela presença de urosternitos revestidos por pubescência branca compacta e Ipepo dilatatus sp. nov. caracteriza-se pelos élitros tri-carenados.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Novas espécies descritas: Drycothaea jolyi sp. nov. do Peru; Drycothaea rotundicollis sp. nov. da Costa Rica; Drycothaea wappesi sp. nov. e Drycothaea ocularis sp. nov. da Guatemala. Drycothaea cribrata Bates, 1881 é transferida para Euryestola Breuning, 1940. Acrescenta-se chave para as espécies de Drycothaea da América Continental.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Espécies novas descritas de Callia procedentes da Venezuela: C. bordoni sp. nov. (Zulia); C. apyra sp. nov. e C. pallida sp. nov., ambas de Mérida; C. terminata (Falcón), C. variabilis (Táchira, Mérida); do Brazil: C. catuaba (Minas Gerais); C. oby (Paraná).

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

The only specimen listed in the original description of Scyllarides deceptor Holthuis, 1963 is the holotype from São Paulo, Brazil, presently housed in the Leiden Museum. From the original description, however, it is clear that the new species was actually based on a number of additional specimens. Six of them exist in the collections of the Museum of Zoology in São Paulo, and are shown herein to be paratypes of S. deceptor. Scyllarides deceptor and S. brasiliensis Rathbun, 1906, continue to be confounded with one another, in consequence of their very similar color patterns and locally sympatric distributions. As many as 251,786 tons of slipper lobsters have been landed in Santa Catarina between 2000 and 2007. These catches have been attributed to S. deceptor alone and did not take into consideration the existence of a second species in the area, S. brasiliensis. Correct recognition of slipper-lobster species will be critical to properly evaluate the lobster stocks in southeastern Brazil. An opportunity is taken herein to elaborate on the taxonomy of S. deceptor and S. brasiliensis.