Flesh of the Law: Material Metaphors

Existing legal metaphors, even the predominantly spatial and corporeal ones, paradoxically perpetuate a dematerialized impression of the law. This is because they depict the law as universal, adversarial, and court-based, thus ignoring alternative legalities. Instead, there is a need to employ more radically material metaphors, in line with the material turn in law and other disciplines, in order to allow law's materiality to come forth. I explore the connection between language and matter (the ‘flesh’ of the law) through legal, linguistic, and art theory, and conclude by suggesting four characteristics of material legal metaphors.

Marking definiteness multiply: evidence from two varieties of Greek

Θέμα της μελέτης μας είναι οι πολυοριστικές δομές σε δύο νεοελληνικές ποικιλίες, την πρότυπη ελληνική (ΠΕ) και την καππαδοκική διάλεκτο (ΚΕ). Παρά την επιφανειακή ομοιότητα, οι δομές αυτές διαφέρουν ως προς τις συντακτικές και σημασιολογικές τους ιδιότητες. Για την ΠΕ υιοθετούμε την ανάλυση των Lekakou & Szendrői (2007, 2009, 2012, 2013), σύμφωνα με την οποία οι πολυοριστικές δομές είναι ένα είδος ονοματικής επεξήγησης, με την ιδιαιτερότητα ότι περιέχουν δομή ονοματικής απαλοιφής (noun ellipsis). Στην ΚΕ, η υποχρεωτική φύση του φαινομένου μας οδηγεί στην πρόταση ότι πρόκειται για ένα είδος μορφοσυντακτικής συμφωνίας. Συγκεκριμένα, τα άρθρα που συνοδεύουν το επίθετο είναι δείκτες ονοματικής συμφωνίας ως προς την οριστικότητα και προκύπτουν μετα-συντακτικά, στο θεωρητικό πλαίσιο της Κατανεμημένης Μορφολογίας. Υποστηρίζουμε ότι μια ενιαία ανάλυση της οριστικότητας στις δύο ποικιλίες είναι εφικτή, εφόσον δεχτούμε ότι σημασιολογική οριστικικότητα δεν εκφράζει κανένα από τα εκπεφρασμένα άρθρα, αλλά ένας φωνολογικά κενός τελεστής.