„Uksiążkowić świat”, czyli kilka słów o liberaturze

Celem artykułu jest przybliżenie kwestii dotyczących nowego zjawiska w literaturze, choć swymi korzeniami sięgającego czasów bardzo odległych, mianowicie liberatury. Przedstawiam nie tylko podstawowe tezy związane z liberaturą, np. postrzeganie utworu jako integralnej całości, w której następuje stopienie słowa i przestrzeni, ale także swoistą ewolucję form literackich, prowadzącą do narodzin nowego nurtu. Sednem tego procesu jest położenie nacisku na współistnienie formy i treści, obecne już w poezji wizualnej wywodzącej się ze starożytności i średniowiecza, a przybierające na sile w twórczości autorów związanych z XX-wiecznymi ruchami awangardowymi. „Totalne” myślenie o literaturze zyskało najciekawszy wyraz w twórczości autorów liberatów: Zenona Fajfera, Katarzyny Bazarnik i Radosława Nowakowskiego (zarówno praktyków, jak i teoretyków liberatury), których sylwetki oraz dzieła przedstawiam pokrótce w niniejszym artykule.

Orthographic regularization in Early Modern English: Grapheme distribution and vowel length indication

The present study is an attempt at assessing the level of consistency in the orthographic systems of selected sixteenth and seventeenth-century printers and at tracing the influence that normative writings could have potentially exerted on them. The approach taken here draws upon the philological tradition of examining and comparing several texts written in the same language, but produced at different times. The study discusses the orthography of the editions of The Schoole of Vertue, a manual of good conduct for children, published between 1557 and 1687. The orthographic variables taken into account fall into two criteria: the distribution and functional load of the selected graphemes and the indication of vowel length.