Teaching English tense and aspect with the help of cognitive grammar: An empirical study

Form-focused instruction is usually based on traditional practical/pedagogical grammar descriptions of grammatical features. The comparison of such traditional accounts with cognitive grammar (CG) descriptions seems to favor CG as a basis of pedagogical rules. This is due to the insistence of CG on the meaningfulness of grammar and its detailed analyses of the meanings of particular grammatical features. The differences between traditional and CG rules/descriptions are exemplified by juxtaposing the two kinds of principles concerning the use of the present simple and present progressive to refer to situations happening or existing at speech time. The descriptions provided the bases for the instructional treatment in a quasi-experimental study exploring the effectiveness of using CG descriptions of the two tenses, and of their interplay with stative (imperfective) and dynamic (perfective) verbs, and comparing this effectiveness with the value of grammar teaching relying on traditional accounts found in standard pedagogical grammars. The study involved 50 participants divided into three groups, with one of them constituting the control group and the other two being experimental ones. One of the latter received treatment based on CG descriptions and the other on traditional accounts. CG-based instruction was found to be at least moderately effective in terms of fostering mostly explicit grammatical knowledge and its effectiveness turned out be comparable to that of teaching based on traditional descriptions.

Wykorzystanie Gramatyki Kognitywnej w klasie językowej: Nauczanie angielskich konstrukcji dzierżawczych, czasu i aspektu

Wydział Neofilologii: Instytut Filologii Angielskiej

The Advanced Students’ Motivation for Explicit Learning of Grammar

The role of the explicit teaching and learning of grammar in the process of foreign language teaching is a very controversial issue. Language teachers and language teaching methodologists differ in their opinions as to whether grammar should be taught at all and, if so, what is the best way of presenting it. In order to find out students’ opinions on the usefulness of the explicit teaching and learning of grammar a questionnaire was given to fifty-one English majors studying in the Institute of English at Adam Mickiewicz University in Poznań. The results of the questionnaire reveal a very positive attitude on the part of the students towards the explicit learning of grammar. The deductive way of learning seems to be favoured by the majority of the respondents, who also unanimously point to translation as a very effective form of grammar exercise.

Made in “Polish village” – modern ethno-design vs. traditional culture of Polish countryside

Tradycyjna polska wieś – kolorowa, wesoła, zintegrowana z naturą i rządząca się swoimi prawami to zbiorowy mit, odległy w czasie. To klasyczny temat wielu poszukiwań etnografi cznych – terenowych, naukowych opracowań i porównań. We współczesnym świecie mamy do czynienia jedynie z wybranymi elementami – tradycjami jeszcze żywymi lub przetworzonymi i dostosowanymi do wymogów współczesnego odbiorcy – turysty, ale także artysty i projektanta. Obecne zainteresowanie polską sztuką ludową i rzemiosłem to kolejna fala mody folkowej. Ten ogólnoeuropejski trend, poszukujący w kulturze egalitarnej natchnienia i inspiracji swój początek bierze w I połowie XIX wieku. W polskiej sztuce dekoracyjnej (wzornictwie przemysłowym) także nastąpił powrót do źródeł, a w ludowości i wiejskości doszukiwano się narodowego ducha, inspiracją dla polskich artystów był angielski Ruch Arts and Craft, a w ich projektach widoczne były echa fi lozofi i Johna Ruskina oraz Williama Morrisa m. in. odrzucających masową produkcję, mającą wg nich zły wpływ na jakość produkowanych przedmiotów, jednocześnie na piedestał wynoszących umiejętności rękodzielnicze i rzemieślnicze. Po okresie PRLu utożsamianym głównie z funkcjonowaniem Cepelii i sprowadzeniem produktów inspirowanych ludowością do roli masowych dekoracji, stanowiących często synonim kiczu, powróciła moda na polskie rękodzieło, tradycyjną sztukę ludową oraz na inspiracje wypływające z obserwowania wiejskiego stylu życia. Współczesne poszukiwania polskich twórców w obszarze tworzących w ramach nurtu zwanego etnodizajnem przebiegają dwutorowo. Z jednej strony to inspiracja tylko przejawami ludowości, jej konkretnymi wytworami, które stanowią głównie dekorację dla współczesnych rozwiązań formalnych i technologicznych. Jednak coraz silniejszy jest drugi nurt,starający się wniknąć głębiej, którego celem jest zrozumienie istoty tradycyjnej kultury ludowej polskiej wsi. To inspiracja wiejskim stylem życia, wraz z jego zaletami i wadami, to wreszcie inspiracja zmieniającym się krajobrazem kulturowym i poszukiwanie nowych rozwiązań, dzięki którym odbiorca zbliży się do natury. Projekty zaliczane do nurtu etnodizajnu cechuje przede wszystkim różnorodność wykorzystanych materiałów (tradycyjnych i nowoczesnych), sposób ich przetworzenia, zachowanie pierwotnej funkcji lub nadanie nowej. Większość tych projektów sytuuje się też w nurcie eko-artu, sztuki nawiązującej do natury, z wykorzystaniem ekologicznych materiałów. Jest więc etnodizajn XXI kontynuacją ideologii stworzonej już w wieku XIX – przeciwstawieniem dla przemysłu, technicyzacji i umasowienia. A dla współczesnego człowieka – miejskiego – może być etnodizajn powrotem do źródeł.