Nadzór nad funkcjonowaniem ferm zwierząt futerkowych w Polsce

W artykule porównano dwa raporty Najwyższej Izby Kontroli, która przeprowadziła kontrole organów państwowych zobligowane do wykonywania nadzoru nad funkcjonowaniem ferm zwierząt. Wnioski przedstawione przez Najwyższą Izbę Kontroli wykazały, że nadzór nad funkcjonowaniem owych ferm nie jest wystarczająco skuteczny i pozostawia wiele wątpliwości co do działalności organów państwowych. W przytaczanych raportach została opisana niestabilna sytuacja polskich organów kontroli, która stawia pod znakiem zapytania nie tylko działalność wymienionych organów, ale także kondycję całej struktury administracyjnej i kontrolnej. Ponadto wnioski zawarte w raportach wykazały, że podmioty uzyskujące zgodę na prowadzenie danych instalacji środowiskowych nie zawsze spełniają wymogi związane z ochroną środowiska, bowiem dokonują niekorzystnego podziału instalacji. Rozwój nowoczesnego rolnictwa i jego intensyfikacja może powodować szereg zagrożeń środowiskowych, głównie dla mieszkańców znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie ferm utrzymujących zwierzęta. Przemysłowa hodowla zwierząt nie jest obojętna dla jakości i warunków życia ludzi mieszkających w bliskim sąsiedztwie ferm za sprawą uciążliwych odorów oraz zanieczyszczeń wód, w tym w wyniku przenawożenia gleb, prowadzących do zagrożeń chemicznych i mikrobiologicznych. Skutkiem występujących uciążliwości są protesty lokalnych społeczeństw. Brak odpowiedniego nadzoru zagraża również rodzimym gatunkom zwierząt, wyniszczając zwłaszcza ptaki i niektóre ssaki.

Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. akt II GZ 927/15

W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że od postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych odrzucających skargi z przyczyn formalnych w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie nowelizacji Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (co miało miejsce 15 sierpnia 2015 r.) przysługuje zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Przedmiotowe zagadnienie prawne sprowadza się do właściwej wykładni źle sformułowanych przepisów intertemporalnych. W glosie zaprezentowano istotę środków odwoławczych w postępowaniu sądowoadministracyjnym i scharakteryzowano krótko ostatnią nowelizację Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Autor prezentuje stanowisko krytyczne w stosunku do tezy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazując, że sąd powinien rozstrzygnąć sprawę co do jej istoty. Pogląd ten został poparty odpowiednią argumentacją z uwzględnieniem konkurencyjnego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.