Na granicy Unii Europejskiej – pozycja europejskich terytoriów autonomicznych w dobie globalizacji i integracji. Przypadek Wysp Alandzkich

The model of autonomy developed by the Aland Isles can provide a number of interesting solutions applicable in other territories. Territorial autonomy as a manner of ensuring the political and economic rights of the minority involves facing up to the challenges of European integration and globalization. It seems that the Aland Isles have successfully coped with this challenge. Firstly, they were able to present and promote their own interests during the accession negotiations in an efficient manner. Secondly, they maintained (and additionally strengthened by including it in the aquis communitaire) their separate, autonomous status and the guarantees of identity protection by virtue of limiting the rights of persons without domicile rights to purchase land and run business activity. Thirdly, they managed to obtain a special status excluding them from the process of indirect tax harmonization, thus ensuring considerable economic benefits. Fourthly, both Finland and the European Union confirmed their autonomy, demilitarization and neutrality allowing the Isles to retain their former status under the new circumstances. Fifthly, they obtained representation in the Committee of the Regions and a defined position on European matters in Finland. The skillful application of the existing solutions and the winning of an advantageous set of derogations and exceptions strengthened the position of the Isles both with respect to Finland and the international surroundings. The Isles’ economic, cultural and political protection was augmented. Alongside their participation in international organizations, such as The Nordic Board, the Aland Isles have remained active and discernible on the international arena.

Nadzór nad funkcjonowaniem ferm zwierząt futerkowych w Polsce

W artykule porównano dwa raporty Najwyższej Izby Kontroli, która przeprowadziła kontrole organów państwowych zobligowane do wykonywania nadzoru nad funkcjonowaniem ferm zwierząt. Wnioski przedstawione przez Najwyższą Izbę Kontroli wykazały, że nadzór nad funkcjonowaniem owych ferm nie jest wystarczająco skuteczny i pozostawia wiele wątpliwości co do działalności organów państwowych. W przytaczanych raportach została opisana niestabilna sytuacja polskich organów kontroli, która stawia pod znakiem zapytania nie tylko działalność wymienionych organów, ale także kondycję całej struktury administracyjnej i kontrolnej. Ponadto wnioski zawarte w raportach wykazały, że podmioty uzyskujące zgodę na prowadzenie danych instalacji środowiskowych nie zawsze spełniają wymogi związane z ochroną środowiska, bowiem dokonują niekorzystnego podziału instalacji. Rozwój nowoczesnego rolnictwa i jego intensyfikacja może powodować szereg zagrożeń środowiskowych, głównie dla mieszkańców znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie ferm utrzymujących zwierzęta. Przemysłowa hodowla zwierząt nie jest obojętna dla jakości i warunków życia ludzi mieszkających w bliskim sąsiedztwie ferm za sprawą uciążliwych odorów oraz zanieczyszczeń wód, w tym w wyniku przenawożenia gleb, prowadzących do zagrożeń chemicznych i mikrobiologicznych. Skutkiem występujących uciążliwości są protesty lokalnych społeczeństw. Brak odpowiedniego nadzoru zagraża również rodzimym gatunkom zwierząt, wyniszczając zwłaszcza ptaki i niektóre ssaki.