WYSOKOŚĆ WYNIKU FINANSOWEGO PRZEDSIĘBIORSTW W ŚWIETLE POLSKIEGO PRAWA BILANSOWEGO

Celem artykułu jest wskazanie praktycznego wpływu metod rachunkowości (enumeratywnie wyszczególnionych w polskiej ustawie bilansowej) na wysokość wykazywanego przez przedsiębiorstwo wyniku finansowego. Artykuł omawia zagadnienia związane z wpływem prawa bilansowego na wyniki finansowe osiągane przez polskie przedsiębiorstwa. Przyjęcie wariantowości jako modelu prawa bilansowego pozbawiło rachunkowość metodologicznej obiektywności, dotyczącej przedmiotu jej odniesienia, jakim jest definiowanie osiągnięć ekonomicznych przedsiębiorstwa. Wobec faktu, że to zarząd przedsiębiorstw posiada, zgodnie z ustawą o rachunkowości, prawo wyboru metody rozliczeń aktywów i pasywów przedsiębiorstwa oraz określania wyniku finansowego, powstało zjawisko oceny osób zarządzających przez samych siebie. Fakt ten stawia również pod znakiem zapytania możliwości stosowania procedur kontrolnych przez właścicieli kapitału. W artykule omawia się te metody rozliczeń rachunkowości wariantowej, które mają wpływ na wynik finansowy osiągany przez przedsiębiorstwo.

Stosunki pomiędzy uprawnionym autorsko a organizacjami zbiorowego zarządzania w prawie polskim

Wydział Prawa i Administracji: Katedra Prawa Cywilnego, Ubezpieczeniowego i Handlowego

Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. akt II GZ 927/15

W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że od postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych odrzucających skargi z przyczyn formalnych w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie nowelizacji Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (co miało miejsce 15 sierpnia 2015 r.) przysługuje zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Przedmiotowe zagadnienie prawne sprowadza się do właściwej wykładni źle sformułowanych przepisów intertemporalnych. W glosie zaprezentowano istotę środków odwoławczych w postępowaniu sądowoadministracyjnym i scharakteryzowano krótko ostatnią nowelizację Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Autor prezentuje stanowisko krytyczne w stosunku do tezy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazując, że sąd powinien rozstrzygnąć sprawę co do jej istoty. Pogląd ten został poparty odpowiednią argumentacją z uwzględnieniem konkurencyjnego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.