An ambiguity-based theory of the linguistic verbal joke in English

Instytut Filologii Angielskiej

Exploitation of linguistic ambiguity in Polish and English jokes

English & Polish jokes based on linguistic ambiguity are constrasted. Linguistic ambiguity results from a multiplicity of semantic interpretations motivated by structural pattern. The meanings can be "translated" either by variations of the corresponding minimal strings or by specifying the type & extent of modification needed between the two interpretations. C. F. Hockett's (1972) translatability notion that a joke is linguistic if it cannot readily be translated into other languages without losing its humor is used to interpret some cross-linguistic jokes. It is claimed that additional intralinguistic criteria are needed to classify jokes. By using a syntactic representation, the humor can be explained & compared cross-linguistically. Since the mapping of semantic values onto lexical units is highly language specific, translatability is much less frequent with lexical ambiguity. Similarly, phonological jokes are not usually translatable. Pragmatic ambiguity can be translated on the basis of H. P. Grice's (1975) cooperative principle of conversation that calls for discourse interpretations. If the distinction between linguistic & nonlinguistic jokes is based on translatability, pragmatic jokes must be excluded from the classification. Because of their universality, pragmatic jokes should be included into the linguistic classification by going beyond the translatability criteria & using intralinguistic features to describe them.

Ambiguity-generating devices in linguistic verbal jokes

Unpublished paper, written in 1996.

Osobliwości środkowoeuropejskiej przestrzeni literackiej: ironiczni moraliści i ludyczni myśliciele

Autorka, stawiając pytanie o zasadność pojęcia Europy Środkowej, przypomina historię różnic poglądowych pomiędzy czeskimi a polskimi uczonymi na temat (nie)istnienia wspólnoty na tym terytorium: ci pierwsi w XIX wieku głosili ideę panslawizmu, w 30-tych latach XX wieku potrzebę syntezy kultur i literatur słowiańskich, a po II wojnie światowej przeciwstawiali słowiańskość Zachodowi, co wywoływało krytykę tych drugich. Stąd wynika odmienne rozumienie obszaru środkowoeuropejskiego – w Czechach przeważnie lokowanego w granicach Austro-Węgier, zaś w Polsce pojmowanego znacznie szerzej. Natomiast pewnego rodzaju spójny wyróżnik Europy Środkowej można znaleźć w literaturze, przytaczany bywa szczególnie gatunek powieści (np. Kafki, Haška, Musila, Gombrowicza), poprzedzony – jak przypomina autorka – polską gawędą i popularnym w Polsce szkicem fizjologicznym. Zawarty w nich element humoru, przeszedł w stadium satyry, a następnie groteski, tworząc dzięki temu niepowtarzalny odcień humoru środkowoeuropejskiego, często określanego jako drugi wyróżnik omawianego terytorium. Zdaniem autorki, środkowoeuropejska specyfika ściśle związana jest z kodem euroatlantyckim, a w tym właśnie kontekście zawsze powinna być rozpatrywana.

Komizm w teorii i praktyce antycznej powieści greckiej

The topic of the study entitled humour in the ancient greek novels: the theoretical conceptions and the lite- rary practice is significance of humour in ancient Greek novels. In the first part of this study the theoretical aspects are examined with reference to the conceptions of contemporary researchers of Greek novels. The influence of the humour on the character of the world presented in particular novels is considered in the second part of the article.

ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ. Restoring Aristotle’s Lost Diagrams of the Syllogistic Figures

The article examines the relevance of Aristotle’s analysis that concerns the syllogistic figures. On the assumption that Aristotle’s analytics was inspired by the method of geometric analysis, we show how Aristotle used the three terms (letters), when he formulated the three syllogistic figures. So far it has not been appropriately recognized that the three terms — the major, the middle and the minor one — were viewed by Aristotle syntactically and predicatively in the form of diagrams. Many scholars have misunderstood Aristotle in that in the second and third figure the middle term is outside and that in the second figure the major term is next to the middle one, whereas in the third figure it is further from it. By means of diagrams, we have elucidated how this perfectly accords with Aristotle's planar and graphic arrangement. In the light of these diagrams, one can appropriately capture the definition of syllogism as a predicative set of terms. Irrespective of the tricky question concerning the abbreviations that Aristotle himself used with reference to these types of predication, the reconstructed figures allow us better to comprehend the reductions of syllogism to the first figure. We assume that the figures of syllogism are analogous to the figures of categorical predication, i.e., they are specific syntactic and semantic models. Aristotle demanded certain logical and methodological competence within analytics, which reflects his great commitment and contribution to the field.

Zmienne graficzne sygnatur punktowych w mobilnym systemie rozszerzonej rzeczywistości

Wydział Nauk Geograficznych i Geologicznych

Modele fizyczne planetoid pojedynczych i podwójnych otrzymane na podstawie przeglądów fotometrycznych: przygotowanie do naukowego wykorzystania danych z kosmicznej misji Gaia

Wydział Fizyki