Spór o wspólnotę w perspektywie badań nad miastem postindustrialnym

Wydział Nauk Społecznych: Instytut Kulturoznawstwa

Praca składa się z dwóch części. Pierwsza koncentruje się na pytaniach ontologicznych, zarysowując kontekst wyłaniania się nowych wspólnot miejskich. Otwierający rozdział podejmuje problem miasta postindustrialnego jako przestrzennego wyrazu zmiany paradygmatu ekonomicznego opisywanej w kategoriach kapitalizmu kognitywnego oraz dematerializacji i kulturalizacji produkcji. Opowiada się za bardziej radykalnym i zniuansowanym podejściem do postindustrializmu, które, rozszerzając jego zakres semantyczny, zdoła połączyć doświadczenia miast zaawansowanego i peryferyjnego kapitalizmu. W kolejnym rozdziale ekonomiczna ontologia aktualności zostaje uzupełniona o filozoficzną ontologię wspólnoty (wyprowadzaną z prac autorów poststrukturalistycznych takich jak Nancy, Derrida czy Agamben). Główny cel tej części pracy to wypracowanie post-fundacjonalistycznej koncepcji bycia wspólnie umożliwiającej interpretację jej współczesnych miejskich ekspresji. Druga część dysertacji przedstawia trzy modele wspólnotowej formacji. Oświetlane przez pryzmat artykulacji, dzielenia postrzegalnego i oporu pozwalają podkreślić interpretacyjną naturę tkanki miejskiej, estetyczny charakter czasoprzestrzennych współrzędnych oraz ontologiczne pierwszeństwo oporu, jak również dyskutować z politycznymi konceptami autorstwa Laclaua (lud), Rancière’a (wspólnota równych) i Negriego (wielość).

The dissertation is divided in two parts. The first is concentrated on ontological questions, sketching the context of the emergence of new urban communities. The opening chapter examines the notion of post-industrial city. In so doing it discusses a change of economic paradigm in terms of cognitive capitalism, dematerialization and culturalization of production etc. It argues for the need of more radical and nuanced approach to post-industrialism extending its semantic range to include the experiences of both advanced and peripheral capitalist cities. In the next chapter the economics-driven ontology of actuality is supplemented by the philosophical ontology of community (derived from the works of post-structuralists such as Nancy, Derrida or Agamben). Its main aim is to elaborate a post-foundational conception of being-in-common which allows for the interpretation of its contemporary urban expressions. The second part of dissertation is dedicated to three modes of community formation. Emphasized through the prism of articulation, division of the sensible and resistance they allow to highlight the interpretive nature of urban fabric, aesthetical character of the space-time coordinates and ontological primacy of resistance as well as to discuss with political concepts developed by Laclau (the people), Rancière (community of equals) and Negri (multitude).