Antroponimy w Quo Vadis Henryka Sienkiewicza i w koreańskich przekładach powieści. Ocalone czy stracone w tłumaczeniu?

Filologia Polska i Klasyczna: Instytut Filologii Polskiej; Zakład Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego i Onomastyki

Niniejsza rozprawa doktorska jest próbą odpowiedzenia na pytanie jak zostały przełożone nazwy osobowe Quo vadis Henryka Sienkiewicza na język koreański, czy koreańskie ekwiwalenty antroponimiczne zachowują te same funkcje stylistyczne jak w tekście oryginału? W zasobie antroponimów Quo vadis pojawiają się: 1. nazwy autentyczne leksykalnie i denotacyjnie (nazwy indywidualne i zbiorowe, czyli etnonimy), 2. nazwy autentyczne leksykalnie ale nieautentyczne denotacyjnie, 3. nazwy nieautentyczne, 4. nazwy przynależne do kodu chrześcijańskiego oraz mitologiczne oraz literackiego. Antroponimy w przekładach koreańskich na ogół zostały ocalone, często dzięki zastosowanych techniki szczególnie metatekstom. Stracone zostały natomiast nazwy które zostały źle zapisane na alfabet koreańskich (błędy ortograficzne), opuszczone w tłumaczeniu, wymienione innymi nazwami nienależącymi do danego denotatu, niewłaściwy wybór ekwiwalentu znaczeniowego, etc. Przy ocaleniu nazw ważna jest kompetencja tłumacza, który oprócz kompetencji językowej i kulturalnej języka wyjściowego i docelowego musi posiadać kompleksową wiedzę o tematyce, czyli antyku i chrześcijaństwie szczególnie o starożytnym i chrześcijańskim nazewnictwie. Natomiast ostateczny los nazw, zostać ocalone czy stracone w dużej mierze należy do kompetencji odbiorców i ich wiedzy.

This thesis, presents how the anthroponyms (personal names) appearing in Henryk Sienkiewicz’s Quo vadis were translated into Korean. This thesis shows the role of Korean translators and highlights the importance of translation competence. The collection of the anthroponyms contains: lexically and denotatively authentic names; names which are lexically authentic but not authentic denotatively; (not authentic) names created by author; names belonging to the world of Christianity, ancient mythologies and literature. Korean translators have transferred names by using existing forms of the onyms in Korean language or transliterate and transcript into Korean. They have also applied translation techniques, such as amplification, paraphrase, due to differences and limitations of language system. Anthroponyms were generally “saved” in the Korean translations, often through the use of aforementioned techniques and translator’s comments. Name were lost in translation when they were written incorrectly, omitted in the translation, replaced with other names not belonging to the denotatum. Translation competence plays a central role for “saving” names. Translators in addition to the linguistic and cultural competence must have a comprehensive knowledge on subject. However, the “final fate” of the names in large part is depend on the target text recipients and their knowledge.