Electrodeposition of platinum nanoclusters on type I collagen modified electrode and its electrocatalytic activity for methanol oxidation

We firstly reported a novel polymer matrix fabricated by type I collagen and polymers, and this matrix can be used as nanoreactors for electrodepositing platinum nanoclusters (PNCs). The type I collagen film has a significant effect on the growth of PNCs. The size of the platinum nanoparticles could be readily tuned by adjusting deposition time, potential and the concentration of electrolyte, which have been verified by field-emitted scanning electron microscopy (FE-SEM). Furthermore, cyclic voltammetry (CV) has demonstrated that the as-prepared PNCs can catalyze methanol directly with higher activity than that prepared on PSS/PDDA film, and with better tolerance to poisoning than the commercial E-TEK catalyst. The collagen-polymer matrix can be used as a general reactor to electrodeposit other metal nanostructures.

Physical and electrochemical characterizations of PtRu/C catalysts by spray pyrolysis for electrocatalytic oxidation of methanol

In this paper, it was reported that the carbon-supported Pt-Ru(Pt-Ru/C) catalyst used as the anodic catalyst in the direct methanol fuel cell (DMFC) was synthesized with a two-step spray pyrolysis (SP) method using the Pt and Ru metal salt as the precursors and polyethylene glycol (PEG) with the different molecular weights (Mw= 200,600,and 1000 analytical reagent) as cosolvent. PEG as a cosolvent plays a crucial role in producing PtRu/C catalysts. It was found that the Mw of PEG could affect the electrocatalytic activity of Pt-Ru and the morphology of the Pt-Ru particles in the Pt-Ru/C catalysts prepared with this method. When the Mw of PEG is 600, the Pt-Ru particles in the Pt-Ru/C catalyst prepared with this method possess the small average size, narrow size distribution, uniform dispersion, and high electrochemically active specific surface area. The electrocatalytic activity of the Pt-Ru/C catalyst prepared with this method using the cosolvent PEG with Mw = 600 for the methanol oxidation is much higher than that of the commercial E-TEK Pt-Ru/C catalyst. Therefore, the two-step SP method is an excellent method for the preparation of the Pt-Ru/C catalyst used in DMFCs.

合金化程度对炭载Pt-Ru催化剂性能的影响

在含四氢呋喃(THF)的水溶液中,室温下用NaBH4还原H2PtC l6和RuC l3制得Pt-Ru/C催化剂.其Pt-Ru粒子的合金化程度较高,平均粒径较小,相对结晶度较低.因此对甲醇氧化的电催化活性远高于Pt-Ru粒子的平均粒径和相对结晶度相似的,而且Pt-Ru合金化程度低的商业化的E-TEK的Pt-Ru/C催化剂,表明Pt-Ru的合金化程度对Pt-Ru/C催化甲醇氧化的电催化活性有很大的影响.

胶态Pt/C催化剂对甲醇的电催化氧化性能

研究了Pt金属载量为20%的碳载胶态Pt金属催化剂对甲醇的电催化氧化性能,并与E TEK公司同类型催化剂进行了比较。X衍射光谱(XRD)和透射电镜(TEM)研究显示在胶态Pt/C催化剂中,Pt粒子的平均粒径为3.8nm,并且具有良好的均一度。电化学研究显示:尽管胶态Pt/C催化剂拥有相对较小的电化学活性面积,但对甲醇的电催化氧化性能却明显优于E TEK公司的Pt/C催化剂,其原因应归结于利用有机溶胶法制得的胶态Pt/C催化剂拥有更合理的平均粒径。

PEMFC催化剂的研究:自制Pt/C电催化剂的性质

研究了一种用于质子交换膜燃料电池(PEMFC)的自制Pt/C电催化剂(标记为THYT-1)的物理化学和电化学性质.将THYT-1电催化剂与E-TEK公司的同类电催化剂的组成、形态及电催化性能进行了比较.单电池测试结果显示,THYT-1的电催化性能优于E-TEK电催化剂.CV测试结果表明CO在这两种电催化剂上的电氧化性能相近;TEM分析表明两种催化剂上Pt晶粒在炭载体上呈均匀分布,平均粒径均为2～3nm;XPS和XRD测试结果表明两种催化剂中Pt主要以金属态存在.这些数据表明THYT-1催化剂的物理化学性质与E-TEK公司的相类似.

Investigation of platinum utilization and morphology in catalyst layer of polymer electrolyte fuel cells

Platinum utilization in the gas-diffusion catalyst layer and thin-film catalyst layer is investigated. The morphology of PTFE and Nafion in a simulated catalyst layer is examined by scanning electronmicroscopy (SEM) and transmission electron microscopy (TEM). The results show that the platinum utilization of the thin-film catalyst layer containing only Pt/C and Nafion is 45.4%. The low utilization is attributed to the fact that the electron conduction of many catalyst particles is impaired by some thick Nafion layers or clumps. For the gas-diffusion (E-TEK) electrode, the platinum utilization is mainly affected by the proton conduction provided by Nafion. The blocking effect of PTFE on the active sites is not serious. When the electrode is sufficiently impregnated with Nafion by an immersion method, the platinum utilization can reach 77.8%. Transmission electron micrographs reveal that although some thick Nafion layers and clumps are observed in the Pt/C + Nafion layer, the distribution of Nafion in the catalyst layer is basically uniform. The melted PTFE disperses in the catalyst layer very uniformly. No large PTFE clumps or wide net-like structure is observed. The reactant gas may have to diffuse evenly in the catalyst layer. (C) 1999 Elsevier Science S.A. All rights reserved.

Porównawcza analiza udziału pokrewnych kinaz MAPK (MKK1, MKK2, MKK4 i MKK5) Arabidopsis thaliana w odpowiedzi na stres suszy

Wydział Biologii: Instytut Biologii Molekularnej i Biotechnologii

Holocaust w powieści Wasilija Grossmana "Życie i los"

Tematem artykułu jest książka bezpośrednio nie zaliczana do literatury Holocaustu, wybitna powieść Życie i los, rosyjskiego pisarza i dziennikarza Wasilija Grossmana, który dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców rosyjskich XX wieku. Życie i los okazuje się przykładem ujęcia dramatu Shoah na tle wojny jako części wielkiej Historii poddanej szaleństwom ideologii i polityki nazistów oraz terroru i rosnącego z drugiej strony antysemityzmu w państwie bolszewickim. Jednocześnie Zagłada pozostaje w tym utworze przede wszystkim tragedią konkretnych osób, widziana w porządku pojedynczej ludzkiej egzystencji, która nie daje się nigdy całkowicie sprowadzić do tego, co bezosobowe i masowe. Indywidualna perspektywa humanizuje obraz historii, ale też i go podważa w jego ogólnych strukturach i narracjach. Artykuł opisuje elementy, które składają się na żydowski wątek utworu. Dla jego odczytania ważny okazuje się szerszy kontekst biografii Grossmana i historia powstania oraz wydania powieści Życie i los. Jak widać – rosyjski pisarz dokonał dwóch znaczących gestów w odniesieniu do problemu reprezentacji Zagłady: z jednej strony zwrócił się ku konwencjom literackim, wykorzystał epicki rozmach, kompozycję wielowątkową i panoramiczne ujęcia wraz z ich koncepcją realizmu, wehikularności słowa, a jednocześnie wyszedł poza estetyczne ramy tekstu literackiego, wprowadził elementy lirycznych opisów i autobiograficzne akcenty oraz podkreślił etyczny wymiar całości – jako formy pamięci o tych niezliczonych ofiarach nie tylko Zagłady, ale i każdego XX wiecznego totalitaryzmu.

Antroponimy w Quo Vadis Henryka Sienkiewicza i w koreańskich przekładach powieści. Ocalone czy stracone w tłumaczeniu?

Filologia Polska i Klasyczna: Instytut Filologii Polskiej; Zakład Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego i Onomastyki

Uto­pia języka dosko­na­łego w euro­pej­skim kręgu kul­tu­ro­wym

Homo sapiens, gatu­nek nie­mal pod każ­dym wzglę­dem jed­no­rodny fizjo­lo­gicz­nie, pod­dany pra­wie jed­na­ko­wym pro­ce­som bio­lo­gicz­nym i spo­łecz­nym, o podob­nej ewo­lu­cyj­nej prze­szło­ści; gatu­nek, który poro­zu­miewa się tysią­cami róż­nych języ­ków. Ludzie są iden­tycz­nie zbu­do­wani, ale nie posłu­gują się jedną, uni­wer­salną mową. Korzy­ści, jakie wyni­ka­łyby ze wspól­nego, zro­zu­mia­łego dla każ­dego czło­wieka języka, są oczywiste. Tęsk­nota za takim języ­kiem jest obecna we wszyst­kich cywi­li­za­cjach. Wątek pomie­sza­nia języ­ków (The Con­fu­sion of Ton­gues), rekon­struk­cja i kon­struk­cja języka dosko­na­łego snuje się przez wszyst­kie kul­tury. W mito­lo­gii wie­lość języ­ków to nie­szczę­ście i sła­bość ludz­ko­ści. Sta­ro­żytni Per­so­wie wie­rzyli, iż wie­lo­ję­zyczny ród czło­wie­czy doczeka się w końcu wspól­nego języka w kró­le­stwie Ormuz­do­wym.

W stronę estetyki egzystencji: Michel Foucault

„Dziś jego postawa zapiera dech. Dać żyjącym exempla...”, powiada Paul Veyne w eseju Ostatni Foucault i jego moralność, i powiada tak o Foucault, ale gdy się nad tym zastanowić, w tradycji filozoficznej można odnaleźć cały ciąg postaci, które w pewnych okresach życia pragnęły jednego - właśnie chciały „dać żyjącym exempla”. Takim przykładem wśród jeszcze nie piszących filozofów mógłby być Sokrates. Tacy byli cynicy, a zwłaszcza bodaj najgłośniejszy z nich, Diogenes. Tacy wreszcie byli i stary Kant, i stary Nietzsche. Ich życie i ostatnie dzieła to często swoiste podręczniki życia, jednak nie tyle zobowiązujące powszechnością i obiektywnością wypowiadanych twierdzeń, co raczej przekonujące subiektywnością i jednostkowością przykładu. Każdy z nich, na swój sposób, dawał przykład jako filozof. Filozofował, dając przykład — swoim życiem, swoim dziełem. Czasami i jednym, i drugim. Istnieje grono filozofów, których życie było niezwykle blisko związane z działalnością filozoficzną, u których często trudno oddzielić filozofię od życia, u których konstytuuje się (Foucaulta) „ethos, filozoficzny sposób życia.” Sokrates, który nie ucieka przed sądem, choć może, i nie unika śmierci, choć może; Diogenes, kochany przez Ateńczyków skandalista, o którym Żywoty i poglądy słynnych filozofów powiadają, że „w byle jakim miejscu załatwiał wszystkie swoje sprawy”; Kant, który przez całe życie wstaje dokładnie o 4:55 na hasło swojego sługi, Lampego, Es ist Zeit, Herr Professor! i którego przechadzki po Królewcu mogą zastępować wskazania zegara; Nietzsche kończący w Turynie Ecce homo, jakby w przewidywaniu zbliżającej się katastrofy; i wreszcie umierający na AIDS i gorączkowo poprawiający na szpitalnym łóżku ostatnie dwa tomy Historii seksualności Michel Foucault (pytanie o splot jego własnego życia z ostatnim fragmentem jego dzieła jest pytaniem niezwykle trudnym, a odpowiedzi nie są jednoznaczne). Można by powiedzieć, iż każdy z nich pragnął wzmocnić swoją filozofię przykładem swojego życia. Asceza Kanta jest przecież nieodłączna od jego etyki, „troska o siebie” Foucaulta jest nieodłączna od jego „estetyki egzystencji”, śmierć Sokratesa i Nietzschego odejście od świadomego życia jedynie wzmacniają moc ich filozoficznych i etycznych wyborów (można by wręcz zastanawiać się, co stałoby się z Sokratesa „przykładem”, gdyby zdecydował się na ucieczkę z Aten, podobnie z myślą Nietzschego, gdyby, jak Hegel pod koniec życia, jedynie grał w karty...). Kant w trzeciej części Sporu fakultetów, Nietzsche w Ecce homo, Foucault w ostatnich częściach Historii seksualności (i pracach ją dopełniających), poza wszystkim innym, dają siebie za przykład: nie tyle od razu i po prostu wart naśladowania, lecz właśnie na początek jedynie wart przemyślenia. Paradoksalnie, to właśnie w ostatniej pracy Kanta i ostatniej pracy Nietzschego ich życie splata się z dziełem w jeden węzeł, to książki pisane własną krwią (jak powiedziałby Bataille, uważny czytelnik Nietzschego), własnym życiem.

Charakter prawny spółki cywilnej na tle historycznym i prawnoporównawczym

Wydział Prawa i Administracji

Information Security as Exemplified by Clandestine Collaboration and Influence Exerted by the Polish Internal Security Agency Officers on Journalists - De Lege Lata and De Lege Ferenda Regulations

The text addresses the issue of information security as exemplified by clandestine collaboration and the influence exerted by the Internal Security Agency officers upon journalists. The texts analyzes the de lege lata regulations as well as the de lege ferenda ones. As for the former, the penal provisions of the Act, that is Articles 153b–153d (Chapter 10a) are applicable, whereas as for the latter, the applicable regulations are the 2013 Bill Articles numbered 197-199 (Chapter 10). In both the 2002 Act on the Internal Security Agency and Foreign Intelligence Agency as well as in the 2013 draft Bill of the Internal Security Agency, the legislator penalizes the employment by the officers of the information acquired while fulfilling or in connection with official duties for the purpose of affecting the operation of public authority bodies, entrepreneurs or broadcasters, editors-in-chief, journalists and persons conducting publishing activity. Also, the text analyzes regulations concerned with the penalization of clandestine collaboration engaged in by ABW officers with a broadcaster, editor-in-chief, a journalist and a person conducting publishing activity.

Konspiracja i podziemie zbrojne w Wielkopolsce 1945-1949. Powstanie, rozwój i rozbicie przez aparat bezpieczeństwa

Wydział Historyczny

Comparisons between “sand blast” and “centripetal effect accelerator” type erosion testers

There are two major types of erosion testing devices that are used throughout the world for quantifying particle impact erosion against a solid surface. The first of these uses pressurised air to accelerate abrasive particles through a nozzle so that they impinge upon a target specimen. The second adopts a rotating disc to accelerate abrasive particles using the centripetal effect so that they impinge upon a series of targets arranged around the periphery of the disc. This paper reports the findings of a collaborative project that was designed to compare the performance and results obtained from a rig of each of the two types mentioned above. The sand blast type rig was provided by The Department of Powder Science Technology (POSTEC) at The Telemark Technological Research and Development Centre (TEL-TEK), Porsgrunn, Norway while the centripetal effect accelerator was provided by The Wolfson Centre for Bulk Solids Handling Technology, University of Greenwich, London, UK. The test programme included tests against a wide range of materials that are commonly used in pneumatic handling facilities. (Pneumatic handling is a means of conveying and transporting powders and granular solid materials in bulk in industrial process plant, through pipelines using a gas as the carrier medium.) Olivine sand was used as the abrasive and it was projected against the test specimens at velocities and concentrations commensurate with those seen in pneumatic conveyors. In all instances the materials used in the test programme were taken from the same batch so that scatter of experimental results due to specimen variation was minimised. The paper contains a series of recommendations for erosion testing equipment. A discussion based on the results and their applicability to the prediction of wear in pneumatic conveyors concludes the paper.